De psalmen Davids(1663)–Aernout van Overbeke– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Psalm CXLIV. Een Dancksegginge tot Godt dat hy sijn wapenen gezegent heeft; neven een Gebedt dat hem Godt voortaen van sijn vyanden verlossenen en zegenen wil, daer voor hy hem belooft te dancken. Oock op de wijse van den 107 Psalm. LOf zy Godt mijn Rotz in eeuwigheyt Die mijn vingeren leert strijden, Die mijn handen maeckt ten krijg bereyt, Mijn Godt die my komt bevrijden Mijne goedertierentheyt, mijn borgt, Mijn vertreck voor ongelucken, Mijnen schilt en troost die my versorgt, Die mijn volck doet voor my bucken. 2. Heer wat is het menschelijck geslacht? Waer toe is het doch geresen, Dat ghy 's menschen kind'ren kent, en acht [pagina 415] [p. 415] Haer uw' liefde waerdt te wesen? Al de mensch is niet als yd'le waen, Sijne dagen die verdwijnen Als een schaduw die voorby komt gaen En noyt weder komt verschijnen. 3. Heer neygt uw' Heem'len en daelt af, Doet het hert der bergen koocken Van benauwtheyt, laetse voor uw' straf Sweeten, en van nevel roocken; Schiet op haer uw' snelle Blixemstrael Die vervolgen mijne ziele, Dat uw' pijl haer in het herte dael, Dat uw' Donder haer verniele. 4. Godt steeck uyt uw' handen van om hoog, Laet my Heer geluckigh landen Vyt de woeste Zeen, stelt my op 't droog, Ruckt my uyt der Vreemden handen Welckers mont dat niet als leugens braeckt, Die haer diefsche handen roeren Tot de valscheyt, welckers ziel dat haeckt 't Goed sijns naesten wegh te voeren. 5. 'k Sal u Heer Psalm-singen, en mijn hant Sal de Luyt en Harp doen klincken, 'k Sal met nieuwe Lied'ren door al 't lant Vwe heerlijckheyt doen klincken; Die de Koningen verwinning geeft, En die Davids Huys bewaerde Dat het sijn vervolger niet en heeft Neergeslagen met den swaerde. 6. Ruckt my uyt der vreemdelingen bant Met haer snoode leugenmonden, [pagina 416] [p. 416] Dat Verraders zijn in welckers handt List en valscheyt is bevonden, Op dat onse Sonen nemen aen Als de boomen die wel tieren, En ons' Dochters als hoecksteenen staen Die het gansch Paleys vercieren. 7. Dat wy hebben onse winckels vol, En ons rijckelijck geneeren, Dat het vee ons geve melck en wol, Dat de kudden sich vermeeren, Laet haer duysent, ja tien duysent mael Sich verdubb'len in ons' weyden, Laet haer, als aen 's hoogen Hemels-Zael Het gesternte, sich uytbreyden. 8. Laet ons' Ossen swanger gaen van vet, En de zegen kroon' ons landen, Voorspoet zy 'er op den Troon geset, Tot een spijt der Dwingelanden; Saligh zijnse die dit heyl geschiet, Die Godt houden voor haer Heere, Want sulck volck noch lant verlaet hy niet Op dat haer geen onheyl deere. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij
