De psalmen Davids

Psalm CXLII. David voor Saul in de speloncke gevlucht zijnde, roept Godt op hulpe aen.

TOt u Heere koom' ick schreijen,
En mijn stem die komt u vleijen,
Voor uw' aenschijn stort ick uyt mijn klacht,
Ick vertoon door mijn gebeden
Hoe dat ick hier werd' bestreden,
Van benauwtheyt is mijn ziel verkracht.

2.   Doe mijn ziel ley als verslagen
Van soo veele smert te dragen,
Hebt ghy Heer gekent al mijne paen:
Mijn party om my te worgen,
Heeft den strick geset verborgen
Op den wegh, daer ick voorby moet gaen.

[p. 411]

 

3.   'k Sagh ter zijden na mijn vrinden

 

Maer daer was' er geen te vinden,

 

Niemant die my in mijn lijden kost,

 

Mijn gevaer was niet t'ontkomen,

 

Wijl ick niemant had vernomen

 

Die besorghde dat ick wierd verlost.

 

 

 

4.   Doe soo riep ick Heer, en suchte,

 

Mijne Rotz daer ick op vluchte,

 

Op wien al mijn hoop en leven staet,

 

Laet mijn klachten tot u stijgen

 

En gehoor by u verkrijgen,

 

Help my Heer, eer dat mijn ziel vergaet.

 

 

 

5.   Want mijn macht is niet te achten

 

By die na mijn ziele trachten,

 

Sy zijn sterck, en ick soo broos al riet:

 

Helpt my Heer, laet ick u singen

 

Als de Vroomen my omringen

 

Om te sien uw' gunst, aen my geschiet.