De psalmen Davids

Psalm CXXVII. Een verklaringe dat den welstandt van Stadt en Huys alleen door Godes zegen bevordert wort.

[p. 378]

Den achtsten toon.

't IS vergeefs als Godt het Huys niet bouwt
Wat dat de Bouw-lien maecken,
't Is vergeefs op Stadt en Wal vertrouwt,
Wat dat de Wachters waecken,
't Is vergeefs soo Godt de wacht niet houdt:

2.   't Is vergeefs des morgens op te staen
Eer dat den dagh komt rijsen,
't Is vergeefs laet na sijn bed te gaen,
En sich met smert te spijsen,
't Is vergeefs met sorgh te zijn belaen.

3.   Godt die geeft het sonder arrebeyt
Aen die, die hem beminnen,
Welckers hert dat dickwils juyst niet leyt
Om dit of dat te winnen,
Is Godts gunst al slapende bereyt.

4.   't Is vergeefs wat dat men kermt of klaegt
En slijt sijn tijdt met suchten,
Dat de Vrouw noyt kinderen en draegt,

[p. 379]

 

Godts erfdeel zijn de vruchten,

 

Die hy geeft aen dien het hem behaeght.

 

 

 

5.   Als de pijlen zijn waer met een Heldt

 

(Om sijne kracht te toonen)

 

Tegens sijnen vyant treckt te veldt,

 

Soodanigh zijn de Soonen

 

Die men teelt eer d'Ouderdom ons quelt.

 

 

 

6.   Saligh is hy die sijn koker heeft

 

Vervult met sulcke pijlen,

 

Waer door hy noyt voor sijn vyant beeft,

 

Sy zijn als stercke stijlen

 

Daer sijn hert op seker rust en leeft.