De psalmen Davids

Psalm CXXIV. Een roem van Godes weldaet in het verlossen van sijn Gemeente uyt de handen der vyanden.

Op de wijsen by den 1 Psalm aengewesen.

LAet Israël met open strot
Des Heeren lof verkonden,
En Iacobs Huys sing nu, soo Godt
Niet by ons waer gevonden,

[p. 369]

Soo niet de grooten Opperheer
Voor ons gestaen hadd' in 't geweer,
Wy waren lang verslonden.

2.   Want menschen waren opgestaen
Die goddeloosheyt plegen,
De Boosen trocken op ons aen,
De vyant stont ons tegen,
Wy waren lang tot niet gebracht
Soo niet door u haer trotsche macht
De neerlaegh had gekregen.

3.   Gelijck het water van de zee
Werdt over landt gedreven,
Soo was door ong'lucks water mee
Bykans vergaen ons leven;
Maer lof zy Godt ons stercke Heldt
Die ons in haer verwoedt geweldt
Niet over heeft gegeven.

4.   Gelijck een vogel die den strick
Des Iagers is ontvloogen,
Soo is ons' ziel uyt angst en schrick
Door Godes hulp getoogen,
Haer strick is los; lof zy den Heer
Die 't aerdtrijck schiep tot sijner eer,
En all' des Hemels boogen. 1. Gloria.