De psalmen Davids

Psalm XCVIII. Vermaninge aen alle Creaturen om Godt te loven ende te dancken, van wegen sijne genade (bewesen in het brengen van het heyl, door het Euangelium) ende gerechtigheyt.

KOm laet ons Godes macht,
Met nieuwe lofgesangen singen,
Dewijl hy door de kracht
Sijns arms gedaen heeft wonder-dingen,

[p. 282]

En 's vyants heyr geslacht.

2.   Sijn heyl heeft hy verbreydt
Den Heyd'nen die in 't duyster saten,
En sijn gerechtigheyt
Heeft hy aen yeder weten laten,
En overal verspreyt.

3.   De Heer die heeft gedacht
Aen sijn genaed', en acht genomen
Op Israëls geslacht,
Des werelts enden sagen komen
Godts heyl en groote macht.

4.   Iuycht nu ghy gansche aerdt
Dat bosch en bergen wedergalmen,
Komt nu te saem vergaert
Om Godt te roemen, laet uw' Psalmen
Met snaren zijn gepaert.

5.   Wat adem heeft sing mee,
Men blaes' Trompetten en Basuynen
Tot 's Konings lof, de Zee
Die spring' van vreughden op de duynen
En op het landt het Vee.

6.   Looft Godt met volle krop,
Wat rept of leeft soo Mensch als Dieren,
Dat in de handen klop',
Wat swemt in Meeren en Rivieren,
't Spring' al van vreughden op.

7.   De Berghen schoon en hoogh,
En die schier met haer toppen dringen
Tot aen des Hemels boogh,

[p. 283]

 

Laet die vast op en neder springen

 

Van vreught voor 's Heeren oogh.

 

 

 

8.   De Heer die komt beneen,

 

Om daer sijn Rechtbanck aen te stellen,

 

En over yeder een

 

Als Rechter 't oordeel daer te vellen

 

Na billijckheyt en reen.