De psalmen Davids

[p. 235]

Psalm LXXIX. Klachte over de schadelijcke verwoestinge der vyanden, en gebedt om hulpe, niet gedenckende aen haer sonden, om sijns eers wil.

DE Heydenen zijn in uw'erf
Heer met al haer macht gevallen,
Uw' Tempel lijdt van haer verderf,
Sy verschoonen niet met allen;
Ierusalem moet buygen,
Die schoone stadt leyt heel gesloopt,
Haer puyn en asch op een gehoopt
Om van haer val te tuygen.

2..   Sy hebben uwe knechts gevelt,
Haer vleesch wierd der vog'len eten,
Haer rompen hebben sy langs 't veldt
Voor het wilt gediert' gesmeten,
Haer bloed-dorst niet om laven.

[p. 236]

 

Heeft bloedt als water uytgestort,

 

Haer spier in d' ope lucht verdort,

 

Haer lijck blijft onbegraven.

 

 

 

3.   Wy zijn een smaedt geworden Godt

 

Voor die geen rondsom ons woonen,

 

Ons naeste buuren tot een spot:

 

Hoe lang sult gh' u toornigh toonen?

 

Wilt ghy ons dan versmooren

 

En doemen yverigh ten val?

 

Hoe lang of 't vuur doch branden sal

 

Van uw' ontsteecken tooren?

 

 

 

4.   't Vuur dat ghy in uw' boesem sluyt

 

Laet het Heydendom kastijden,

 

Schud liever uwe gramschap uyt

 

Over die u niet belijden,

 

Verwoesting sla haer Steden

 

Haer heerschappije loop' ten endt

 

Van die daer ghy zijt onbekent,

 

Of niet werdt aengebeden.

 

 

 

5.   Sy hebben Iacob uytgeschudt,

 

En tot op 't gebeent gegeten,

 

Gansch Israël is uytgeput

 

En haer wooning neergesmeten:

 

Ons sonden die u porden

 

Tot gramschap, Heer, stel aen een zy,

 

En weest barmhertigh, wijl dat wy

 

Gansch mager zijn geworden.

 

 

 

6.   Godt onses heyls verlost ons weer

 

Vwen heyl'gen naem ter eeren,

 

Gedenckt aen onse schuld niet meer

 

Wilt de straffen van ons keeren;

[p. 237]

 

Waerom sal doch de Heyden

 

Ons roepen na tot schand' en spot,

 

Waer is uw'Heer? waer is uw' Godt?

 

Waer mach hy nu verbeyden?

 

 

 

7.   De wraeck neem' plaets in uw' gemoedt,

 

Straft die soo vermetel spreecken,

 

Eyscht van haer het vergooten bloet,

 

Rijst om het aen haer te wreecken;

 

d' Ellend koom' voor uw' oogen

 

Van die sit in gevangenis beswaert,

 

't Geen van haer ov'righ is bewaert

 

Naer uwes arms vermogen.

 

 

 

8.   't Keer'sevenvoudigh op den kop

 

Van die schandigh u verlieten,

 

Ons buuren, die niet hielden op

 

Last'ren op u uyt te schieten:

 

Wy schapen uwer weyden,

 

Die sullen om uw' groote macht

 

Van 't een tot 't andere geslacht

 

Vw' naem en lof verbreyden.