De psalmen Davids
(1663)–Aernout van Overbeke–
Auteursrechtvrij
[pagina 126]
| |
 Soo dapper hebt geplaeght,
En uyt haer Rijck gejaegt,
En wijdt op de vlucht gedreven;
Maer 't landt dat vruchten draeght
Dat hebt ghy ten erf gegeven
Aen die naer uw' wille leven.
2. Want sy hebben nimmermeer dit welig land
Door haer scherp geslepen degen,
Door haer heyrkracht, of door sterckte van haer handt,
Noch gewonnen noch verkregen,
Maer ghy hebt door uw' macht,
Door 't licht het welck met kracht
Quam van uw' aenschijn dagen
Haer in dit landt gebracht,
En oock sorgh voor haer gedragen,
Wijl ghy in haer had behagen.
3. Ghy, o Godt, zijt selfs mijn Koning, komt dan haest,
Iacobs huys en erf bevrijden;
Ons vyanden sullen vallen gantsch verbaest
Door ons' hoornen als wy strijden,
| |
[pagina 127]
| |
En die zijn opgestaen
Om ons te tasten aen,
Sullen wy, o Heer, vervaren
En in uw' naem verslaen;
Want ick steun' niet op mijn Scharen
Mijn swaert kan my niet bewaren.
4. Godt, alleen zijt ghy het die ons hebt bevrijd
Van die geene die ons haten,
En ghy deed' haer schaemroot keeren uyt den strijdt
Doe sy mosten 't veldt verlaten;
Vw' lof sal noyt vergaen,
Soo lang de Son en Maen
Ons beschijnen, sal m' u prijsen,
Men sal u roepen aen,
En eer aen uw' naem bewijsen
Als de dageraet komt rijsen.
5. Maer nu zijn wy yeder een ten spot gestelt,
Want ghy zijt niet met getoogen
Met ons en ons Leger, als het trock te velt,
Onse krachten zijn vervloogen,
Ons Leger is gestuyt
Wy wijcken achter uyt,
Ghy doet ons als Schapen slachten,
Ons' vyandt krijght den buyt;
Ghy verstroyt al onse machten
In der Heydenen geslachten.
6. Ghy hebt ons gegeven in haer wreet gewelt,
En men siet ons volck met hoopen
Op een prijs geset, en om een weynigh gelt
Ia bykans om niet verkoopen.
Wy zijn geworden Godt
| |
[pagina 128]
| |
Ons' buuren tot een spot,
Die ons nu met schimp verlaten:
Dit is ons loon en lot,
Dat wy zijn by die ons haten
Tot een spreeckwoordt op de straten.
7. Mijne schande staet voor my all' oogenblick,
En werdt alle daegh herbooren,
'k Derf mijn aengesicht niet toonen, om dat ick
Mijnes haters stem moet hooren:
Ghy weet het Heer, en siet
Ons dagelijcks verdriet
Nochtans, met ons' wil en weten,
En hebben wy nu niet
Trouw'loos uw' verbondt vergeten,
Noch uw' heyl'ge Wet versmeten.
8. Ons gemoet en is noyt achterwaerts gekeert
Noch van 't rechte padt geweecken,
't Haet de valscheyt en bedrogh/ 't heeft noyt geleert
Om te gaen met quade streecken:
Hoe wel wy zijn gestelt
Van u in het gewelt
En ten proye van de Draken,
Hoewel wy zijn beknelt,
En de doodt met holle kaken
Ons soeckt tot haer roof te maken.
9. So wy hadden Godes naem uyt 't hooft geset,
Vreemde Goden aengebeden,
Soude Godt dan noyt daer hebben opgelet
Kenner der verborgentheden?
Wy werden dagh en nacht
| |
[pagina 129]
| |
Vervolgt, gedoodt, geslacht,
Als de weereloose Schapen:
Waeck op, laet uwe macht
Ons verstrecken tot een wapen,
Godt blijf doch niet eeuwigh slapen.
10. Waerom soudt ghy Heer van ons uw' oogen slaen,
En ons in 't ellend begeven?
Onse ziel is mat en onse buyck blijft aen
d'Aerde van benauwtheyt kleven,
Ons lichaem beeft en lilt,
Ons swack gebeente trilt,
Al de kracht is ons benomen:
Sta op, o Heer, en wilt
Om uw's goetheyts wil de Vromen
Eens op 't lest te hulpe komen.
|
|
