De psalmen Davids

[p. 113]

Psalm XXXIX. David troost hem in sijn lijden tegen der Godtloosen geluck: ende de kortheyt des levens, als oock Godts hulpe.

Oock op de wijsen vanden 18. 53. oud. Comp. 137. beyd. Comp. ende 139. beyd. Comp. Psalm.

ICk sagh den Boosen vaerdigh staen
Om my op 't lijf te springen,
Doe sprack ick, 'k wil my gade slaen,
Ick wil mijn tong bedwingen,
En breydelen, op dat ick niet
Raeck door mijn lippen in verdriet,
Ick sweegh geheele dagen,
Niet anders als de Stomme doen
Ick sprack noch goet noch quaet, maer toen
Vermeerderden mijn plagen.

[p. 114]

 

2.   Tot dat door opgekropte smert

 

Mijn ziele wierd' ontsteecken,

 

Ick brande als een vuur, mijn hert

 

Dee dus mijn tonge spreeken,

 

Ick bidd' u Heer maeckt my bekent

 

Mijn sterf-dagh en mijn laetste ent

 

De tijdt my toegeschreven.

 

Laet aen my zijn geopenbaert

 

Op dat ick sien magh hoe op aert

 

Soo nietigh is mijn leven.

 

 

 

3.   Geen handtbreet is mijns levens tijdt,

 

Als niet, in uwe oogen,

 

Hoe vast de mensche staet, hy glijt

 

En vint sich dan bedroogen,

 

Het is al ydel wat wy zijn,

 

Wy wandelen als in een schijn,

 

Wy leven als in droomen;

 

Nochtans een yeder schraept en wroet

 

Na geldt, onseker wie het goedt

 

Sal na sijn doodt bekomen.

 

 

 

4.   Wat is 't dat my te wachten staet

 

In dit ellendigh leven?

 

Dies zijt ghy Heer mijn toeverlaet

 

Ick bidt wilt niet toegeven

 

Dat my de werelt dwaes en sot

 

In mijne grootste noot bespot.

 

Ick voel my weer geslagen,

 

Mijn mont die is aen 't swijgen weer,

 

Ick sluytse, want ghy zijt de Heer

 

Die my sendt toe dees' plagen.

[p. 115]

 

 

 

5.   O Heer neemt uwe straffen wegh,

 

Wilt u ter hulpe spoeden

 

Dewijl ick heel verslagen legh.

 

Die uwe geessel-roede

 

Met welverdiende straf kastijt,

 

Die raeckt sijn eer en luyster quijt,

 

Hy smelt gelijck de motten,

 

En alles met een woordt geseyt,

 

Hy is niet meer als ydelheyt,

 

Hy moet op 't lest verrotten.

 

 

 

6.   O Godt neem op mijn bidden acht

 

En op mijn angstigh smeecken,

 

Siet hoe ick schreije dagh en nacht,

 

Want als ick u kom spreecken

 

Soo kom ick als een vremde treen,

 

Gelijck als oock mijn Vaders deen.

 

Wilt uwe straffen wenden,

 

Op dat ick weder, uyt de noot

 

Verlost, verquick', eer dat de doodt

 

Mijn leven hiet komt enden. 4. Gloria.