|
| |
Psalm XXXVII. Een onderwijsinge tegen het tijdtlijck geluck der Godtloosen, 't welck kort, en het eynde van dien ongelucksalig, maer der Vromen salig is.
Oock op de wijse: O Heere Godt, uw' Godtlijck Woort. Item, op de wijsen by den 7 Psalm aengewesen.
Den derden Toon.
VErstoort u niet // wanneer ghy siet
De quaen in voorspoet leven,
En of die geen // die onrecht smeen
Veel zegen werdt gegeven,
't Kan niet bestaen // het sal vergaen
| |
| |
Als 't gras, 't welck afgesneden
Seer haest verdort // en namaels wordt
Van yeders voet vertreden.
2. Vertrouwt op Godt // en houdt u tot
Het rechte spoor der deughden,
Dan sult gh' uw' goed // in overvloedt
Vermeeren sien met vreughde.
Houdt dagh en nacht // Godt in gedacht,
Want als dan sal // hy geven al
Het geen ghy sult begeeren.
3. Selt op den Heer // uw' sorgen neer,
Beveelt oock all' uw' saken
Aen hem alleen // betrouwt die geen:
't Heeft geen gevaer // hy sal soo klaer
Vw' goede saeck doen blijcken
In elcks gesicht // dat selfs het licht
Des middagh-sons moet wijcken.
4. En als de tijdt // komt dat ghy lijdt,
Soo weest niet onverduldigh,
Maer segh, o Heer, 'k verdien veel meer,
'k Ben swaerder straffen schuldigh.
Weest niet verstoort // wanneer ghy hoort
De voorspoedt van de quaden,
| |
| |
En dat haer list // hun nimmer mist
5. En doet geen quaet // mijdt toorn en haet,
En wilt uw' hert betoomen,
Want Godt die sal // der Boosen val
Snel over haer doen komen;
Maer die op Godt // bouwt als sijn slot
Die sal de aerdt regeeren;
Men sal de quaen // haest sien vergaen
Godt sal haer huys omkeeren.
6. Maer Godt die sal // den Vromen, al
De aerdt ten erfdeel geven,
Hy sal verblijdt // aldaer sijn tijdt
De Boose sit // en loert, sijn wit
Is 't herte van de Vroomen,
Sijn tanden bijt // hy t'saem van spijt
Om haer op 't lijf te koomen.
7. Maer Godt belacht // sijn domme kracht,
Want hy voorsiet sijn ende.
Des Boosen swaert // dat niemant spaert
Is al gereet te schenden,
Die boogen spant // wiens ys're handt
Staet vaerdigh te verpletten
Vyt haet die geen // die hare treen
8. Sijn wreet geweer // sal selver weer
In 's meesters boesem keeren,
't Sal vallen op // sijn eygen kop
Waer meed' hy ons wou w'deeren.
Een kleyne schat // en 't weynigh dat
| |
| |
Den Vroomen toe mach komen,
Is beter als // al 't geen dat valsch
9. De Heer belacht // der Boosen macht,
Hy sal haer armen breecken,
En doen vergaen // maer by die staen
Die hem om hulpe smeecken,
Godt kent haer padt // en weet hoe dat
Sy 't hier op aerde maken;
Haer erf en lot // sal nimmer tot
10. In hongers noot // sal haer geen broodt
Tot onderhoudt gebreecken,
En nimmermeer // sal haer de Heer
In schande laten steecken,
Maer all' de quaen // doen snel vergaen
Als 't vet der offerhanden,
En als een roock // in damp en smoock
Verdwijnen doen met schanden.
11. De Boose geeft // van 't geen hy heeft
Den rechten Heer // noyt yetwes weer;
Daer tegen staen de Vroomen
Met open handt // sy sullen 't landt
Oock eeuwighlijck beërven,
Maer door een val // die swaer is, sal
12. De Heer schept aen // der Vroomen paen
Hy siet met vreught // hoe sy na deught,
| |
| |
Wanneer haer voet // een mis-stap doet
Sy blijven niet verslagen,
Want Godt de Heer // die sal haer weer
Met bystandt onderschragen.
13. Ick hebbe van // mijn jonckheyt an
Noch noyt gesien // dat vroome lien
Soo in benauwtheyt waren,
Dat haerluy zaedt // most langs de straet
Broodt bidden om te leven;
Sy hebben broodt // in 's anders noot
14. Mijd quaet, en doet // geduurigh goet,
Leeft eeuwigh op der aerde,
Want Godt heeft in // het weldoen sin
En acht het hoogh van waerde:
Die vreest den Heer // sal nimmermeer
Sich selfs verlaten vinden;
Maer sijne straf // sal als het kaf
Der boosen zaedt verslinden.
15. Of 't ongeval // somtijdts niet sal
Den Vromen selfs verschoonen,
Daer na sal hy // met heerschappy
De gantsche aerdt bewoonen,
Dewijl sijn mondt // spreeckt recht en rondt,
En wallight van bedriegen,
En sijn gemoed // oprecht en goet
Een afkeer heeft van liegen.
16. Het groot Gebodt // van sijnen Godt
Is altoos op sijn lippen,
Sijn gang gaet vast // het lijdt geen last
| |
| |
Dat oyt sijn voet sal glippen.
De boose vlamt // geheel vergramt
Op 't leven van de Vromen,
Sijn lust bestaet // om met verraet
Haer op het lijf te komen.
17. En of hy al // dan werdt ten val
Gedoemt van sijn vyanden,
Soo komt de Heer // en ruckt hem weer
Vyt der Godtloosen handen,
En helpt die geen // die vroolijck treen
Op 's waerheyts reyne straten,
Maer hy verslaet // met ongenaed'
18. Een tijdt geleen // soo heb ick een
Soo breedt ontleyt // en uytgebreyt
Als een der grootste boomen,
Maer doe ick weer // nam mijnen keer
En socht hem met mijn' oogen,
Wierd hy gemist // en niemant wist
Waer dat hy was gevloogen.
19. Maer siet eens toe // en let eens hoe
Het afloopt met de Vromen,
Sy zijn verblijdt // wanneer haer tijdt
De rust en vree // gaet met haer mee,
Haer uytgang is na wenschen,
Daer tegen wordt // ter neergestort
Het zaedt der boose menschen.
20. Des Heeren handt // doet onderstandt
Aen alle die hem vreesen,
| |
| |
Als 't ongeval // haer treffen sal
Soo sal hy by haer wesen,
De Heer sal haer // uyt al 't gevaer
Om dats' op Godt // als op haer slot
Betrouwden in haer lijden. 2. Gloria.
|
|
Auteursrechtvrij