De psalmen Davids

Psalm XXXVI. Niet tegenstaende de godtloosheyt der Boosen, soo verwondert hem nochtans David over de goetheyt des Heeren, die hy soo in 't gemeen, als in 't bysonder aen den Vroomen bewijst; om welckers behoudenis hy bidt.

Op de wijsen van den 2. 45. 50. en 61. Psalm.

DEs Boosen sondigh overtreen
Komt aen mijn hert klaerlijck toonen
Dat ick geloove dat 'er geen
Vreese Godts in hem kan woonen;

[p. 103]

Hy vleyt sich selven noch in 't quaedt,
Al toont men 't soo klaer dat sijn daedt
Langer niet is te verschoonen.

2.   Bedrogh en valsch is 't geen hy seyt
Hy wil van geen goet doen weten,
Hy is aen d' ongerechtigheyt
Vast geschaeckelt als een keten;
Valsch denckt hy als hy slapen gaet,
Hy mint den dwaelwegh, en het quaet
Heeft sijn herssenen beseten.

3.   Uw' goedertierenheyt is hoogh
Tot aen het gesternt verheven,
Vw' waerheyt reyckt aen 's Hemels boogh;
Niets op aerd' kan oordeel geven
Van uw' gericht; hoe diepen dal
Hoe hoogen bergh, ghy doet het al
Soo wel vee als menschen leven.

4.   Uw' goedheyt Heer is wonderbaer,
Ghy doet uwe vleugels open,
Waer onder dat de menschen haer
Dan versamelen met hoopen,
Sy werden sat van overvloedt,
Ghy drencktse uyt uw' beeck, ghy doet
Haren beecker overloopen.

5.   Want ghy, o Heere, zijt de bron

[p. 104]

 

Die doet onse zielen leven,

 

Ghy zijt alleen die held're Zon

 

Die aen ons het licht moet geven:

 

Streckt uwe goetheyt over die

 

Die voor u buygen hert en knie,

 

Met haer handen opgeheven.

 

 

 

6.   Laet doch de trotsche met sijn voet

 

Niet met spot mijn neck vertreden,

 

Dat my de boosen handt niet doet

 

Vluchten uyt mijn landt en steden;

 

Maer slaet hem Heer met ongena

 

Op dat hy nimmer op en sta,

 

Maer met schande legg' beneden. 8. Gloria.