De psalmen Davids

Psalm XXVI. David bid God om hulp wegens sijn onschult en vromigheyt, en belooft danckbaerheyt.

Op de wijsen, by den 1 Psalm aengewesen.

HEer recht my na mijn vromigheyt
Die in my werdt bevonden;
Ick wandel daer uw' padt my leyt,
Ick wacht my van de sonden,

[p. 74]

Ick set op uwen wegh mijn voet,
Doorproeft mijn nieren en gemoedt
En wilt mijn hert doorgronden.

2.   Vw' gunst en goetheyt zijn 't, o Heer,
Die my voor bakens strecken,
Mijn wandelpadt is in uw' leer
Ick schuw' verwaende gecken,
Ick vlucht haer sotte ydelheen,
Ick haet die met vermomde reen
Haer dobbelheyt bedecken.

3.   'k Heb noyt aen Boosen lust gehad,
'k Wou noyt haer stoel bekleeden,
Ick heb my altoos, Heer, van dat
Geselschap afgesneden:
Ick houw mijn handen reyn en net,
Op dat ick moge onbesmet
Rondom uw' Outer treden.

4.   Om daer te singen van uw' eer
En hooge wonderwercken,
Op dat de werelt meer en meer
Vw' grootheyt aen sou' mercken.
Het Huys daer ghy op aerd in rust
Beminn' ick seer, ick hebbe lust
Te wesen in uw' Kercke.

5.   Wilt Heere met de Boosen niet
Mijn ziele laten sterven,

[p. 75]

 

Noch met den man die bloedt vergiet

 

Den draet mijns levens kerven,

 

Wiens hert van 't goed' is afgekeert,

 

Wiens handen door geschenck gesmeert,

 

Der Armen recht verderven.

 

 

 

6.   Maer anders is het met uw' knecht,

 

Die gaet op uwe paden,

 

En al sijn wandel is oprecht,

 

Bewijst hem dan genade.

 

Mijn voeten staen op effen baen,

 

Ick sal in de gemeente gaen

 

En singen van uw' daden. 1. Gloria.