De psalmen Davids

[fol. *5r]

Aen den Christelijcken Leser.

Gunstigen Leser,

HEt is nu eenigen tijdt geleden, dat ick de eerste hand aen dit werck sloegh, 't welck ick eyndelijck soo verre gebracht hebbe, dat het niet alleen van weynigen, maer selfs van de gantsche werelt kan, en mach geoordeelt worden, het valt wat hart in saken die particulier zijn oordeel van een vreemde te moeten verwachten, door dien hem dickwils, eenige bedenckingen, daer op voorvallende, onbekent zijn. Dit is de rede dat dese Voorreede sich meest toe-eygent aen Lesers onser Gemeente als die sich het lichtste souden stooten aen eenige dingen, die sy voor nieuwigheden souden opnemen, of 't eenige andere daer ick in soude schijnen de outheyt te kort gedaen te hebben. Om dan in 't kortste den Inhoud van mijn werck t'ontleden, Soo is dit Boeck, als voordesen verdeelt in twee Deelen: 't eerste begrijpt de Psalmen. Het tweede de Geestelijcke Liederen; Wat aengaet de Psalmen, ick ontkenne niet in de Hebreuwsche Tael onkundigh

[fol. *5v]

te zijn, oock docht my het te lang soude gevallen hebben, om die Tael my soo gemeen te maken, dat ick soude die groote wijsheyt van David op mijn eygen authoriteyt in eenige andere spraeck brengen, my vergenoegende met die gene die het voor desen met de meeste lof hebben gedaen, te volgen: 't Is oock tegens mijn wil geweest eenige oude Compositien, als Psal. 31. 103. en 119. in soo weynigh Versen te setten, dat het onmogelijck is geweest de sin van den Psalmist uyt te drucken, hebbe het evenwel, soo veel my doenlijck was, gedaen, om van het oude gebruyck, en aengenomene maniere niet af te wijcken. De opschriften van yder Psalm hebbe om in te stellen op my niet durven nemen, was oock mijn werck niet, doch om se wat meerder klaerheyt als voor dees te geven, heeft de Heer Coenraet Hoppe, Predicant onser Gemeente tot Amsterdam dit werck niet sonder groote moeyten uytgevoert. De Geestelijcke Lofsangen hebbe oock uyt den Text, en niet uyt het Psalm-Boeck genomen, en hier en daer een regel verandert om de sin te beter aen malkander te doen hangen, maer eenige Hymni, waer van dat de samenvoeging wat duyster is. selver in 't Latijn hebbe ick soo van regel tot regel

[fol. *6r]

overgeset, en liever in het samenhechten der Versen, als tegens de oudtheyt der selver willen sondigen; om dit klaer te betoonen soo zijnder een of twee, daer in ick om de oude manier niet te breecken, soo kennelijck tegen de regels van de Poëzy, en de snijding der selve heb gesondigt, dat het een Kindt soude konnen mercken. En bekenne anders geen verdediging te hbben als dat ick weet, dat de Gemeente in Lofsangen, die alle Sondagen gesongen worden, lichter de fouten in de Dichtkunst kan verdragen, als eenige verandering, daer ick my in 't generael oock voor hebbe gewacht, soo veel het mogelijck was, uytgenomen in het alderleste, alwaer, vindende eenige Liederen gemaeckt, door Willem van Haegt, en noch niet in de Kercke aengenomen, hebben andere, die my de Gemeente vry was dienstiger scheenen te wesen, in de plaets geset, en dan noch eenige andere, die heel achter aen staen, om de plaets, die anders leegh soude zijn geweest, te vullen, daer by gevoeght, hoopende het niet onaengenaem te sullen wesen. Soo dat ick niet en weet dat 'er noch yets aen soude mogen ontbreecken, dat tot dienst van U E. soude mogen strecken, altoos mijn yver is 'er geweest, by aldien die yets te veel, of te wey-

[fol. *6v]

nigh, heeft gedaen, of de kortheyt van den tijdt my yets heeft doen vergeten, soo versoeck ick dat U E. beleeftheyt my, of believe t'onderrichten, of het my ten besten te houden, en te gelooven dat ick ben en blijven sal U L. Dienaer,

Aernout van Overbeke.

Hage, Den 10 April, Anno 1663.