De psalmen Davids

[fol. *3r]

Aen de Eerwaerdige, Godtsalige, en Welgeleerde, ook Wijse, Voorsienige en seer Discrete Heeren Predicanten, en Ouderlingen van 't E. Consistorie van de Gemeente der onveranderde Augsburgsche Confessie tot Amsterdam.

DE geluckige uren, in de welcke onse Tael schijnt op den hoogsten trap van waerdigheyt geraeckt te zijn, hebben veel dingen, die in sich self prijsselijck waren, wat onsmakelijcker gemaeckt; men noem' dan onse tegenwoordige Tael een naeukeurigheyt, of beter ondervinding, dat is my aleens, en oock buyten mijn werck om daer af te spreken; 't is my genoegh te weten, dat alle oude Schryvers de Dichtkunst op het nauwste hebben aengebonden aen die Tael ende maniere van spreecken die meest aengenomen was en in

[fol. *3v]

swang ging. Ick twijffele oock niet, of dit sal de oorsake geweest zijn, dat het prijsen van den yver, en het laecken van de onduytsche en qualijckrijmende woorden van Willen van Haeght, met gelijcke stappen ging. Om dan onse Psalmen met de eygenschap van onse hedendaeghsche Tael wat meerder te bekleeden, soo hebbe ick vrywilligh dese last op mijne schouderen genomen, niet om mede te proncken, want daer is het werck niet na opgeschickt, maer om de Gemeente daer mede te dienen; versekerende dat by aldien een van de onse hadde gelieft sich sulcks te onderwinden, dat ick mijn hals gaerne dit pack soude onttrocken hebben, dit pack segh ick, 't welcke van soo veel swaerder gewicht is, als het in 't beginsel te licht schijnt, behalven dat het yders berispingen onderworpen is, die selden op diergelijcke wercken in ge-

[fol. *4r]

breecke blijven; de exempelen hier van hebbe in mijn tijdt beleeft aen andere, schoon ick my daer niet by derve vergelijcken, als daer in alleen, dat wy van malkander in ons insicht niet verscheelen; 't heeft my evenwel niet vervaert gemaeckt, ende ick reeckene het voor groote eere nevens sulcke luyden te mogen lijden. Soo vermetel ben ick evenwel niet, dat ick my selfs soo reuckeloos in een seker gevaer soude werpen, sonder te vooren op sekerder hulpe te hoopen: Derhalven soo is al mijn versoeck U E. goede gunst en bescherminge, die my soo noodigh is, als het onmoog'lijck is yets dat onbesproken zy in 't licht te geven, en wilde dit Boeck den dagh liever missen als (op sijn eygen selfs steunende) in de werelt te komen, en van een yder, of hy 't verstaet of niet, sonder Beschermer gebeten te worden. Doch op uwe goetheyt en sorge

[fol. *4v]

voor 't gemeene beste der Kercke, tot welcke eynde dit alleen gedaen is, betrouwende, soo beveele aen U E. gunst niet alleen dit Boeck, maer oock den Autheur, die altoos sal U E. Dienaer genoemt werden onder den naem van

Aernout van Overbeke.

Hage, Den 9 April, Anno 1663.