Nuttige besteedinge der afgebrookene uuren
(1717)–Johannes d' Outrein–
AuteursrechtvrijGeestelyke beschouwinge van de Zonne, als een zinnebeeld van den Heere Iesus Christus.1.
Als ik ‘t geschaapen licht, de Zonn’ aanmerk,
Die met haar glans verguld des Hémels swerk,
Die mensch en vee verheugt, en stelt een perk,
Den dag en ‘t duister:
En vind met d’oogen ‘t hert gebeurt om hoog,
Vertoont zig teffens aan myn zielen-oog,
Een klaare schets, en aangenaam vertoog
Van Iesus luister.
2.
Met regt heeftGa naar voetnootaIesses Zoon van hem gewaagt,
Dat hy zoud zyn als ‘t licht, dat ‘s morgens daagt,
| |
[pagina 335]
| |
Dat door haar glans den swarten nagt verjaagt,
En na den reegen,
Het jonge gras tot vrugtbaarheid bestraalt;
Dat ons de kragt van Iesus licht afmaalt,
Wanneer die glans op ‘t hert zyns volk neêrdaalt,
Met vreugd’ en zeegen.
3.
Hy isGa naar voetnootbZonne der Gerégtigheid,
Die zyne straalen om zig heenen spreidt,
En door zyne licht den zondaar tot zig leidt;
Die door zyn vleug’len
De ziele-wonden van zyn volk geneest;
Want hy verquikt verslaagene van geest,
Hy is ‘t die alles wat hen maakt bevreest,
Haast in kan teug’len.
4.
Gelyk de zonn’ is ‘t heerlykst hémels licht,
Waar voor de glans van maan en starren swigt;
Zoo toont zig Iesus ook aan ‘t ziels gezicht,
Als hy de straalen
Van ‘s Váders Heerlykheid op ‘t klaarst vertoont
Van zyn aanschyn; wyl hy om hoog gekroont
Met Majesteit, is die, daar ‘t schepsels schoont
Voor neêr moet daalen.
5.
Het licht der Maan ons nooyt verlichten kon,
Haar licht is maar een weêr-glans van de zon:
Zoo id ook Iesus maar alleen de bron
Van licht en leeven,
Wat Heerlykheid zyn Kerk op aard bezat,
Wat schoonheid ‘t gansche wêreld-rond bevat,
Hy geeft alleen den luister, aan al wat
Hier is verheeven.
6.
De zon verjaagt den nagt, dan ziet men ‘t vuil,
| |
[pagina 336]
| |
Terwyl het oog van vleeder-muis en uil
Dien glans niet draagen kan, maar houd zig schuil
In haare hoolen:
Als Iesus licht zig op ‘t verstand uitstrekt,
Vlugt ook d’onweetentheid: dan word ontdékt
Het hert met zo veel schuld en smet bevlékt;
Schoon eerst verschoolen.
7.
Ga naar voetnootcTerwyl de geene die verlooren gaan,
Haar oogen naar dat licht niet op en slaan,
Maar blind door d’aardsche God, bedwélmt van waan,
Zig zien gedompelt
In ‘t oordeel van een eeuwig lichts gemis,
En voort-gestormt in schrik en duisterniss’,
Daar alles wat maar naar en vreeslyk is,
Hen ooverrompelt.
8.
De zonne, na het wyken van de nagt,
Vermaaki en troost aan ‘t schepsels oog toebragt;
Zoo doet ook Iesus licht, die eens versmagt
Was, dan aanschouwen
Het licht van zyn vertroosting, vreugd en heil:
Hy doet hen zien zyn liefde zonder peil,
Zyn gunst, al schoon die schynt onmeet’lyk steil;
Geeft hem vertrouwen.
9.
De zon maakt vrugtbaar al ‘t gewas en kruidt,
Geboomt’ en gras, en wat uit d’aarde spruit,
Herleeft en ziet men cierlyk koomen uit;
Zoo ziet men bloeyen,
Die ziel, daar Iesus zyne glans opspreidt,
Men ziet die wassen tot Gods heerlykheid,
En steeds van deugd meer opgeleidt,
Al hooger groeyen.
| |
[pagina 337]
| |
10.
Het licht der zon, verdryft het wild gediert,
Dat in de donk’re nagt in ‘t bosch omswiert,
En heet op roof vervaerlyk brult en tiert
Tot elks verschrikking;
Zo dryft ook Iesus weg des Satans magt,
Die naar ‘t verderf van al God kind’ren tragt,
Hy geeft hen door zyn licht steeds moed en kragt,
En ziels-verquikking.
11.
De zon maakt oopenbaar, het licht ontrust
Der dieven list, der booze boeven lust;
Zoo maakt ook Iesus licht Gods volk bewust,
Wie hen beloeren;
Hy stelt aan ‘t oog der ziel’ zeer klaar ten toon
Des wêrelds ydelheid, der zonden loon,
Op dat hun hert zig nooyt door ‘t aardsche schoon
Van hem liet voeren.
12.
Het zonne-licht vertoont het veiligst padt,
Op dat den wandelaar nooyt mis en tradt;
s’ Is nut voor ‘t handen-werk, dat men aanvatt’,
Zoo ook de klaarheid
Van Iesus licht, dat toont ons ‘s leevens baan,
Waar langs men mag tot zynen Váder gaan;
Zyn licht den reegel is, die al hun daân
Rigt naar zyn waarheid
13.
Het licht der zonne is den oogen goedt;
Zoo is ook Iesus aan ‘t verlicht gemoedt,
Dat hy bestraalt en gunst genieten doet,
Zeer welgevallig.
Als hy zyn licht laat schynen op hun tent,
Hun geest met stil gejuich hem lof opzéndt,
Hun tonge, die zyn liefde dan erként,
Word zeer lieftallig.
| |
[pagina 338]
| |
14.
Ag Iesus! schoon en heerlyk leevens-licht!
Ontdékt aan my uw lieflyk aangezicht;
Op dat myn ziele daar door opgerigt,
Steeds voort mag streeven
Naar booven, tot zy eens in u volmaakt
En eeuwig licht, in heerlykheid geraakt,
En ik daar (ag! myn ziels-begeerte blaakt!)
Altoos mag leeven.
|