Verzameld werk. Deel 1 + 2. Verzamelde gedichten

(Verzameld werk deel 1 + 2)

[p. 42]

Herfstaant.

Begonnen 2 oktober 1915.

1

Zij die vóór mij kwamen en dichters waren,
Zij hebben hun droefenis, in de Herfst, uitgesproken
En éénheid gevoeld tussen hun gebroken
Leven, met het vaarwel aan de drommen hunner dromen,
En het sterven der zonneblaren aan de dorre bomen.

Zij hebben gezegd: de Herfst was 't schoonste getij,
Al was hij dan ook droefeniszwaar en de baar van de zomer blij,
Zij wisten zich een groot geluk, toen hun leed
Met 't getij één was en sterk kompleet.

Maar zo kan ik de Herfst niet voelen, zo is hij niet in mij:
Het gulden doodgaan in rijk-trillende getij.
Zo was het misschien vroeger; nu mijn droefenis inniger is,
Nu voel ik van de Herfst enkel d'onvolmaakte, vunzige treurenis.

Nu voel ik hoe 'n sterrevende zonneschijn
Vermeerdert van dit treurende getij de werkelike pijn;
Vermoeid of niet, - wie kan het weten? - draagt als 'n stramme

vrouw

De Herfst zijn lusteloze dagen zonder warmte, zonder kou.