Rymen ende Zangen over het Hooge-Lied Salomons

[p. 11]

Den Inhout van dit volgende Capittel.

Dit Capittel vervat een beschryvinge van Christi weerdigheyt, en syner Gemeente; dewelcke genodicht wert tot een openbare belydenis van zijn Woort, alsoo den Winter der vervolginge voor by was: oock wertse gewaerschouwt voor hare Heymelijcke ende openbare vyanden, om tegen haer te waecken.

Het Tweede Capittel.

Op de wijse vanden 116. Psalm. Ick heb den Heer lief want hy heeft verhoort, &c.

Christus den Brudegom spreeckt, als volgt.

DE Roosen diemen ontrent¹ Zaron vint,
Dat soet' en schoone Lant, en hare Bloemen
Die inde Dalen staen, [en men moet roemen

Van wegen haten reuck, soo seer bemint.]

1 (Zaron) Dit is een lustighe schoone Landt-streecke streckende van Caesareen tot Ioppe niet verre vande Middelantsche Zee. Siet hier van breder inde aenteeckeningen des Bybels op 't eerste versch van dit cap.

[p. 12]

2.

Ben Ick gelijck: en ghy mijn Lieve Bruyt

 

Hoort, soo't u lust, en er-renst is te weten,

 

Hoe ver' V schoonen glans wert uytgemeten;

 

En ghy by andr' in Heerlickheyt uytmuyt.

 

 

3.

Soo ver, is uwen glans, en Trotsen¹ Hoorn,

 

By Bastert-Kind'ren glans, in glans verheven.

 

Alsmen den glans der Lelien siet sweven

 

Ver boven 'thooft, van Stekels, en den Doorn.

 

 

4.

Gelijck m'een Appel-boom in't woeste Wout

 

In vrucht, in deugt, in geur, siet overtreffen

 

Het geen' in't wilde wast; soo wijt verheffen

 

Wy van gelijck'u, boven 't dorre-hout.

 

 

5.

(Ick spreeck van Adams² onbesnoeyde kint.)

 

Myn Lief, ick heb een grooten lust te sitten

1 (Hoorn) Gelijck elders soo wort dit Woort Hoorn gestelt voor een Cieraet, glans, en Eere, de gelijckenis genomen zijnde vande Herten, welckers Hoornen haer cieraet sijn. Siet van dit Woort in dese beteeckenisse. Iob. 16.15. Deut. 33.17. Ps. 92.11.

2 (Onbesnoeyde Kint) Verstaet hier door den Onweder-gebooren Mensch, die soo genoemt wert, soo lang hy door Gods Woort en Geest niet en is verandert en vernieuwt.

[p. 13]

 

Aen uwe Zijd' in't midden vande¹ hitte,

 

Doch meest als dan, wanneer ick vruchten vind.

1 (Hitte) Verstaet hier door de hitte van tegenspoet en vervolginge, in welcken tijt Christus soo wel by de sijnen is, als wanneer 't zijn Kercke welgaet na de Werelt.

I. Deel.
De Bruyt en Kercke spreeckt.

Mijn Brudegom my dickwils voert in't² huys

Der Wynen, [in sijn Kerck] alwaer mijn Ziele
Van vreugde droncken wert, en trapt met hielē

Wat 'tAertrijck geeft; en al haer snoot gespuys.

De Liefde van mijn Brudegom, is my,

Waer dat ick ben of sit, als de Banieren
Daer onder in Tempeest den Mensch, en Dieren,

In volle seeckerheyt, en Schoot-vry sijn.

2 ('t Huys der Wynen) Neemt dit voor een Wijnkelder of Wijn-huys daer allerhande soorten van Wynen zijn.

[p. 14]

De Bruyt of Kercke spreeckt tot de Leeraars.

8.

Ghy trouwe Herders, ach! my onderschoort,

 

En laeft mijn bange Ziel doch met de flessen

 

[Der Wijnen van Gods troost] op dat ick lesse

 

Mijn grooten dorst; ick bid u gaet doch voort.

 

 

9.

Ach! d'Appels geeft my doch [het nieuw' verbont,]

 

Ick weet niet hoe het is! ick val ter neder!

 

Van¹ liefde ben ick kranck; och! och! roept weder

 

Mijn Brudegom, siet hoe ick ben gewont.

 

 

10.

Dat hy sijn Slincker-hant breng' onder 't Hooft,

 

En d'ander-hant het heele Lijf omvange

 

Soo niet, soo moet ick vol van smert, en bange,

 

Ia quynend' heenen gaen, van Troost berooft.

1 (Van Liefde ben ick kranck) Verstaet hier door haer geduerich verlangen na de vertroostingen van Christi Woort en Geest.

[p. 15]

II. Deel.
Christus of den Brudegom spreekt tot des Bruyts Speelgenooten.

Hoort Dochteren Ierusalems een Woort,

Een hoog en dierbaer woort; ghy sult u wachten,
('k Besweer u met een Eed) van oyt te trachten

De¹ Liefd' in haren² slaep te stooren: Voort

Soo Lief als u de Rheen' en Hinden sijn

[Dat is sijn Kerck] door ergelijcke daden
Of valsche Leer, u wacht ('tis ongeraden)

Haer Rust en vrè te breken, en de Mijn'.

Dit is de Stem mijns Brudegoms, Hy rent

In aller Yl; gelijck de Hinnen plegen
Bergh op en weder neer, en langs de wegen

Want haest hy sich den sijnen maeckt bekent.

1 (De Liefd') Dat is mijn Bruyt die ick soo seer believe en Beminne.

2 (In haren slaep te stooren) Dat is, hare ruste en Vrede te breecken.

[p. 16]

14.

Ick sie hem staen, Ick sie hem by de Muur

 

En door de Traly, meer als oyt de¹ Vader

 

Van 't Oude Testament; Ick sie hem nader,

 

Ick sie, en 't valt my nergens na 'soo suur.

1 (De Vader van 't ouwe Testament) Verstaet hier door Abraham den Vader der Geloovigen en sijne Kinderen onder het Oude Testament.

I. I. I. Deel.

Ick hoor hem roepen ey! staet op vriendin!

Staet op, hoe slaept ghy dus? ey! siet, den² Winter
Den barren-Noorden-wint is wegh: men vinter

Geen die nu slapen moet, ey! laet my in.

Den³ Mey-tijt is voor hant, de Vogel singt,

Ick hoor het korren vande Tortel-duyven
Ick hoor de soete Nachtegael, het snuyven

Van Wint, en Sneeuw is wech: ick ben omringt

2 (Winter) Door den Winter wert hier verstaen de tijt der vervolginge, en van Cruys en tegenspoet.

3 (Mey-tijt)Hier door wert verstaen dien tijt waer in de Kercke vry van vervolgingh, Godt sonder vrese vande Tyrannen dient, en Lof-zangen singt.

[p. 17]

17.

Van 't quelend' Pluym-gediert'; de schone blom

 

Doet hare blaren op, en inde Landen,

 

Oock selfs ontrent de Zee, en dorre Stranden,

 

Toont haer de soete Lent, ey kom! ey kom!

 

 

18.

Den Vygenboom sijn jonge Vijgsken geeft,

 

Oock bloeyt den Wijnstock, siet, ick sie hem botten,

 

Wie inder Muyt nu sit, doet als de Sotten,

 

Onweerdich dat hy is, en dat hy leeft.

 

 

19.

¹ Hy seyt, mijn Duyf, die inde² Rotsen sit

 

Van wegen 't bose Volck, en den Tyrannen;

 

Komt uyt, ey komt! ick moet u sien: het spannen

 

En vangen is gedaen, wegh is haer³ hitt'.

1 (Hy) Te weten Christus den Brudegom.

2 (Rotsen) Verstaet hier door, de wildernissen en woeste plaetsen, daer men sich verschuylt inden tijt der vervolginge.

3 (Hitt') Verstaet hier door, de Hitte der vervolginge.

[p. 18]

20.

U Aengesicht, dat aengename root,

 

Is liefelijck om sien, myn uytverkoren;

 

V¹ Stem en gladde Tong, is soet om hooren,

 

Komt dan, ey komt, gy hebt geen vresens-noot.

1 (Stem) Verstaet hier door hare Gebeden en Lofzangen.

IV. Deel.
Christus spreeckt tot de Overheden en Herders.

Vangt, Overheden, vangt den groten Vos;

En ghy die in sijn dienst trouw sijt, de kleyne,
Die Vossen, die met Leeringen onreyne,

Den Wijngert schenden met sijn teeren² Tros.

Mijn Lief is mijn' en ick de sijn': hy weyt

In 't midden vande³ Lelien; zijn weyden

2 (Teeren tros) Verstaet daer door de swack geloovighen, noch niet ten vollen inde Leere Christi bevesticht.

3 (Lelien) Verstaet hier door de gelovigen, die in dese Weerelt als Lelien zijn onder de Doornen.

[p. 19]

 

Syn niet alleen gesont, maer hebbent' beyde

 

Gesont en Lieflijck zyn: dit wert verbreyt

 

 

23.

Tot dat dien dach, dien lang verwachten stont

 

Van 't altijt eeuwich-durende sal komen,

 

En 'tonvolmaeckt' sal wesen wech-genomen;

 

Keert om, en komt myn Vrient, soo ras ghy kont.

EYNDE

Van 't tvveede Capittel.