|
| |
| |
| |
Aen den Autheur Vande volgende Rymen en Zangen.
ONsen Godt op 't hoogst te eeren,
't God'lijck VVoort oprecht te leren,
't Onderwysen dien die faelt,
Te Bekeren die daer dwaelt,
Duffe Geesten op te wecken,
Trage Zielen voort te trecken
Tot des Heeren Lof en Deught,
Om in Godt te sijn verheught,
De bedroefde te vertroosten,
Godts Gemeent' steets in te Oogsten,
VVat is dat een heerlick werck
Voor een Harder van Gods Kerck!
Dits u Doel-wit waerde Broeder
Trouwe Harder, Zielen-hoeder,
Hier toe spant g'uw kracht en sin
't Allen tyden vlytich in.
| |
[pagina XXVII]
[p. XXVII] | |
And're laet ghy Pasijuilleren,
En haer Even-mensch onteeren,
Tong, en Penne hout ghy vry,
Van die snood' Eer dievery.
Hoofsche Leysen, en Sonnetten,
Dert' le Rymen, en Baletten,
Minne-kluchten, Boertiche'en,
Malle-suchten, geyle Re'en
Hier van walgt u Ed'le Ziele,
Daerom gaet ghy die vernielen,
En in plaets van sulcken stof
Liever wilt ghy Lied'ren dichten
Om u selfs, en ons te stichten,
Lied'ren, die de Heyl'ge Geest
Spreeckt van 's Heeren Bruylofs-Feest.
Lied'ren, die zijn Liedt verklaren
Sulck een troost in 't harte baren
Dat, soo vvie die vreugde smaeckt,
VVel getroost aen 't singen raeckt;
| |
[pagina XXVIII]
[p. XXVIII] | |
Noch een toemaet, recht na 't leven
Gaet ghy aen de Zangers geven,
Door die over-soete klanck
Van u Moysis Zwanen-Zanck.
't Eerste stuck heeft troost gegeven,
't Ander doet de deught aenkleven,
't Leert vermyden 't boos gestel
Van 't ondanckbaer Israel
Rechte Gout-en-Silver-mynen,
VVaer voor Zielens-quale wijckt
En haer armoed' wert verrijckt.
Krucken voor de swacke Zielen,
Swepen voor de trage hielen,
Prangh, om wel te sijn verheught,
Dwang, te loopen inde deught:
Dubbel-Zalich sijn die Menschen,
Die om beyd' die eynden wenschen,
Die daer richten vroegh en spaet
Leer, en Leven, na Godts raet;
| |
| |
Hier op hebt ghy aengedrongen,
g' Hebt als Assaph voorgesongen
Anders is u Oogmerck niet;
VVaerlijck rechte Harders plichten,
d'Heyl'ge Schaer soo voor te lichten,
Sulcken spoore tot de Deught.
'k Kan de Pen niet neder-leggen,
Sonder noch een woort te seggen,
't Is een woort van danckbaerheyt,
Hier mè wil ick dan besluyten
En mijn 's Harten vvensch soo uyten
'k VVensch u heylich Oogenmerck
Mach beklyven aen Godts Kerck.
Tuus usque ad Aras
A. Bornius.
|
|
Auteursrechtvrij