|
| |
| |
| |
Voor-reden.
SOo wie den gront, en het bediet
Van Salomonis Hooge-Liedt,
Recht weten wil, en wel verstaen,
Gelijck het immers dient gedaen,
Die lese 't, soomen lesen moet,
Met Hert en Ziel, en een gemoet
Dat alle Vleesch, en Werelsheyt,
Te voren heeft adieu geseyt:
Soo sal hy, eer hy 't sellifs weet,
Met sulken Licht hem sien bekleet,
Waer door hy seggen sal; dat Liet,
Met recht een Liedt der Lied'ren hiet,
d' Wijl 't boven alle Lied'ren sweeft,
En alle Lieden lessen geeft,
Want wie het is, of Man, of Vrouw;
Of buyten Echt, of inden Trouw,
Of Rijck, of Arm, of Groot of Kleyn
Of Onderdaen, of Souvereyn;
| |
| |
Van Salomon den VVysen Man
Hy leren moet, en leren kan.
Daer heeft een Koning, en Propheet,
Van Christo sijnen Heer, de weet
Hoe hy op Zions-Berg, en Dal,
De slimme Vossen vangen sal,
Op dat den Wijngert ongeschent,
Haer vrugten drage sonder eynd'.
Daer heeft een vroom Godsalich Mensch
Zijn 's Herten Troost, en Zielen-wensch;
Daer siet hy, watten vrolijckheyt,
Dat zynen Bruygom heeft bereyt
Aen die, die sich aen hem vertrouvvt
En sijne Trouvv-beloften houwt.
Daer siet hy, hoe Gods Sone, vleyt,
Een snoden Knecht, een arme Meyt,
Die door de sonden, soo mismaeckt,
En dapperlijcken sijn geraeckt,
Dat Hy en Sy, tot in het hart,
En inden Boesem, sijn soo swart,
| |
| |
Soo vuyl, soo machtigh ongedaen,
Gelijck een svvarte Moriaen.
Daer siet den Mensch, den armen dwaes,
Hoe dat hy menichmael, helaes!
In voorspoet slaept, en sijnen Heer
Laet gaen, al klopt hy noch soo seer.
Daer heeft den soeten ouden Man
Waer med' hy sich verstercken kan
Wanneer hy seyt, mijn Iongen-tijt
Die ben ick laes! die ben ick quijt!
Daer heeft een droeve Wedu-vrouvv,
Waer me se buyten Echt en Trouvv
Haer troosten kan, doch met dien Vrint
Die altijt leeft, en haer bemint.
Daer heeft den Iongeling een Liet,
Een Liet, waer in dat anders niet
Gesproken wert, als vande Min,
(Wat kander meer sijn na zijn sin?
Men soeckt doch nu geen ander Dicht
Als dat maer spreeckt van Minne-plicht)
| |
| |
Dan, 't is geen Min, (gelijck ick gis
Dat yemant meent) die Werels is,
Maer sulcken Min, die Godes Soon
Geseten op sijns Vaders Troon,
(Hy die de Min en Liefde self
En is, en blijft) sijn Bruyt, sijn helft
Zijn Vrouw, de schoonste dieder leeft,
Vyt enckel Min geschoncken heeft;
Waerom dat oock een Werels Kint,
Tot Vleeschelijcke Lust gesint,
Geen Honich uyt dit Hooge-Liedt,
Maer Vulnis raept, en anders niet.
Daer heeft de frisse Ionge-Ieugt,
Waer doorse met een gulle vreugt,
(Een vreugt, die geen tormenten laet,
Noch angel inde Ziele slaet,)
Haer Geest en hert vermaken mach
Oock op des Heeren Sabbath-dach.
Denckt niet, dat Venus Bouve-jacht
De vreugd' alleenlijck heeft gepacht;
| |
| |
Neen, neen; de Goddelijcke Vreugt,
En diemen voelt, en diemen heugt,
Die genen Vloeck, die genen Ban
Oyt aende Ziele brengen kan;
(Gelijck des Werels-vreugde doet
Ontrent een Geyl, en Vuyl gemoet)
Die vintmen daer men Godt de Heer
Van Herten singt, en geeft de Eer.
VVAnneer of eenmael komen sal
Dien Gulden-tijt; waer in, 'tgeschal
Van wie het is, Van Winckelier,
Van Ambachts-man, en Hovenier,
Van Groot, en Kleyn, van Man, en Vrou,
Sal wesen, soo het wesen souw?
Niet, van dat Mal, en al dat Sot,
Of van dien kleynen dert'len Godt:
Maer van dien Godt, die altijt leeft,
En watter is, het leven geeft.
Wanneer sal hy, dien trouwen Vrient
| |
[pagina XVIII]
[p. XVIII] | |
Van yder een soo sijn gedient
Gelijck hy wil, gelijck hy moet
Met Lijf en Ziel, hert en gemoet.
ô Dat dien Gulden-tijt eens quam!
En 't dertel spel een eynde nam!
JOnck-vrouwen, denckt, of 't u betaemt,
V, die Gods Temp'len wert genaemt,
Een Tempel van een Duyster-lijn?
Een Wooning vande vuyle Sond'
Die Lijf en Ziel soo dapper wont
En dynen Godt, gelijck hy klaegt,
Oock daer-en-boven soo mishaegt.
Wel dan, wanneer ghy henen gaet
Al waermen op de Cyter slaet,
Of Clave-cimbel, of de Luyt,
En maeckt een aengenaem gefluyt,
Soo segt; het is genough gespeelt,
Het is al lang genough gequeelt
| |
| |
Van al dat Heydens-hel-gebroet,
Brant-stoken van een geyl gemoet
Van Venus slimme Bouve-jacht
Daer Sathan inde vuyst om lacht,
Van 't dertel Wicht, en van sijn Moer
Se krijgt me niet meer aen haer snoer,
Fy! dat ick soo een soete Keel,
Een stem, soo nobel en soo eel,
In sulcken vuylen Vrolickheyt
Oyt heb' besteet en aengeleyt!
Na desen sal ick dat verho'en,
Na desen sal ick beter doen:
De Psalmen Davids, en het Liedt
Dat na sijn Wysen Zoone hiet,
Sal wesen, dat ick singen sal
In Bruloften, en over al;
'T sy dat ick aen het nayen gà,
Of aende Clave-cimbel stà,
Waer dat ick zit, of dat ick ben,
(Godt wetet die mijn herte ken!)
| |
| |
Die sullen wesen het geschal
Dat van mijn Lippen komen sal.
Ick sal, ick wil na desen, niet
Wat anders singen, als een Liet
Van Godt, sijn Geest, en van zijn Zoon,
En van dien hoogen schonen Troon,
En van zijn Kerck, en lieve Bruyt,
En wat sijn Woort noch meer besluyt:
Oock sal ick wysen vande hant
Oock sal ick stoten aen een kant
Die 't tegendeel my raden wil,
'K sal seggen, loopt, en hout u stil,
De walge steecktme van u klap,
En van u Rede-loos gesnap,
En van dat Dulle-mans-geral,
En van dat Sinne-loose-mal.
Ick ben een ander, als ick was
Na dat me Christi bloet genas,
Wat ghy me segt, wat ghy me raet,
Is enckel sond', en enckel quaet,
| |
| |
Is enckel gal, en Ziel-verdriet
Des Sathans dreck, en anders niet.
't SY dat gy sijt een Herders-kint,
Of miet u hant de koste wint,
't Sy dat gy inden Velde gaet,
Of boven op de solder staet,
Waer dat ghy sijt, waer dat ghy vvoont,
Hoe dat ghy hiet, vvie dat u loont,
't Sy dat ghy dient, of vrye sijt,
Segt oock alsoo, segt, na dees' tijt
Sal niet dat na de geylheyt hiet
De stoffe wesen van mijn Liet,
Maer Godt alleen, siin Eer, sijn Werck,
Zijn Woort, sijn Wil, sijn Bruyt, sijn Kerck.
DEn dichter van dit Hooge-Liet
Een dinck versoeckt, en anders niet.
VVAnneer gy in sijn Rymend-dicht
Yet vinden sult, (gelijck veel licht
| |
| |
Men vinden sal, hy weet het wel,)
Of hier, of daer, een mis-gestel,
Dat geen Poeët oyt sien en mach,
En daer een Werels-Mensch om lach;
Denckt, dat hy in dit Rymend-Liet
Meer op de Saeck, als VVoorden ziet,
En meerder let in dit geval,
VVat Les, als Hoe hy leren sal.
Oock ist hem wel hoe dat het gaet,
Als 't maer d'Eenvoudige verstaet,
Want daer toe streckt zijn gansch beleyt,
En daer op heeft hy 't aengeleyt;
Maer, soo hy dit dan hebben kan,
Dat dit zijn Liet wil aenden Man,
En and're Geesten gaende maeckt,
Om yet te doen, dat beter smaeckt,
Dat soeter is, dat hoger sweeft,
En 't Hooge-Liedt meer klaerheyt geeft;
En yemant bed kan doen verstaen
Die sal van hem zijn danck ontfaen.
| |
[pagina XXIII]
[p. XXIII] | |
Denckt daer-en-boven, dat hy weet
Dat sulcken Rijm, en sulcken Kleet,
Dat Wilt en Woest, en Werels gaet,
En na de Snof, en Mode staet,
Veel beter past een Werels-Vrient
Die met blancketsel is gedient,
Als die, die maer en heeft gelet
Op 't ware schoon, en geen blancket;
Want al wat schoon is in de daet
Dat is een Vyant van Ciraet.
Maer boven al, denckt, dat ghy siet
Dat Salomon, hier in dit Liet
Hem meest vertoont als een Propheet,
Het dicht is oock alsoo gekleet.
|
|
Auteursrechtvrij