22.
Een bijzondere plaats in de presidentiele entourage die dagen nam de Nederlander Piet van Bel in. Piet was geen overgelopen K.N.I.L. militair die in Indonesie was blijven hangen. Piet was geen halfbakken idealist, die in een blijvende verbroedering van Nederlanders en Indonesiers geloofde. Piet van Bel was een 31-jarige totok die zijn diensten als technicus en geluidsman aan de republiek had aangeboden. Hij was door het paleis overgenomen en hij was de man, die wanneer Soekarno sprak, op het Istana, op reis, tot in de verste hoeken van de archipel, het laatste woord had en de microfoons op scherp stelde. Hij wist precies hoe Soekarno het wilde hebben. Er bestond een warme vriendschap tussen Soekarno en Van Bel. Piet, altijd in korte broek en los hemd, kon men steeds in de onmiddellijke nabijheid van Soekarno vinden. Meestal sjouwde hij met batterijen en taperecorders, of stond hij loudspeakers op een groot veld waar de president zou spreken te controleren. Het was volkomen normaal om zijn dochtertje Peggy in de gangen van het Merdeka paleis tegen te komen, want de Van Bel's waren er kind aan huis. Pas in 1960, toen de anti-Nederlandse campagnes een hoogtepunt bereikten, is Piet gerepatrieerd.
Soekarno had hem speciaal naar Bogor voor een afscheidsetentje
Auteursrechtelijk beschermd