De staat van bedrog

[p. 98]

3 september 1996

Indringend gesprek met Peter Nicolaï over de komende brochure Liegen tegen Beatrix,¹¹¹ waarin een beknopt overzicht is verwerkt over mijn gevecht in Den Haag, tegen de achtergrond van de rol die zowel de nvj als het kantoor van Höcker, Rueb & Doeleman hierbij hebben gespeeld. Peter is al tien jaar aan dit kantoor verbonden, Ellen Pasman slechts drie jaar. Zij schijnt op de nominatie te staan door haar medeadvocaten uit haar job te zullen worden gezet, zeker als ik onthullingen van binnenuit de advocatuur zou doen. Dit zou namelijk voor de leiding van de maatschap betekenen dat zij mij als cliënt niet in de hand heeft. Ik vroeg: ‘Wat betekent dit in godsnaam? Dat ik op mijn 71ste aan de leiband van Ellen, en erger: van Hans Verploeg zou moeten lopen?’ Daar heb ik geen zin in. Maar wanneer ik, in de later dit jaar te verschijnen brochure, naar waarheid zou vertellen wat er zich zoal heeft afgespeeld zou dit het vertrek van Ellen Pasman uit dit kantoor slechts verhaasten. Dat wilde ik niet, maar de kopij van de brochure was reeds door de uitgever op plaat gezet. ‘Verploeg zal zeggen: “Dit is het bewijs dat we hem niet meer moeten helpen”’, zei Peter.

‘Nu redeneer je als een Japans boek dat je van achteren naar voren leest’, antwoordde ik. ‘De nvj behandelt me als een hond en komt keer op keer plechtig gemaakte afspraken met jullie en mij niet na. En als ik ertegen in het geweer kom, zou dit bewijzen dat ik niet geholpen had moeten worden.’

‘Het zou beter zijn,’ luidde het juridisch advies, ‘om jouw ervaringen met dit bestuur in een brief aan de nvj-leden te doen circuleren.’

Nicolaï noemde het fraglich of ik hard zou kunnen maken dat Verploeg ten tweeden male via een tweede spoor in Den Haag bezig was geweest, omdat vaststaat dat de betrokkenen erover zullen liegen als puntje bij paaltje komt. Ellen bevestigde andermaal dat ze Wolffensperger op dit punt juist grondig had ondervraagd en het kamerlid had bevestigd dat de nvj ondanks de heftige ontkenningen wel degelijk opnieuw op het oorlogspad was geweest. ‘Als een man als P.G.L. van Velzen hierover ondervraagd onder ede gaat liegen, wat valt aan te nemen, dan telt deze getuigenis, al is het meineed, mee bij het vormen van een eindoordeel van de rechter’, waarschuwde Nicolaï. De advocaten bevestigden unaniem dat ‘de oorlog’ tegen mij in Den Haag nu op dit niveau wordt gevoerd. Haagse rechters worden in beginsel alleen benoemd als

111 Uitgeverij Papieren Tijger, Breda (1996).

[p. 99]

ze de regering goed gezind zijn, terwijl de huidige president van de Haagse rechtbank - zoals algemeen bekend - volledig in de zakken van de Staat zit. Intussen maakt de nvj inderdaad geen geld meer over aan de advocaten nu het ultimatum van 15 augustus is verstreken. De conclusie: als mijn nieuwe brochure in deze vorm uit zou komen zal het kantoor Höcker, Rueb & Doeleman deze tekst aangrijpen om Ellen Pasman te dumpen.