De staat van bedrog

14 januari 1996

In 1992 was het PvdA-kamerlid Piet Stoffelen, bij wie ik door Erik Jurgens was binnengebracht, zo vriendelijk geweest (mede in zijn hoedanigheid van voorzitter van de kamercommissie voor de inlichtingendiensten) om naar zijn ‘goede vriend’ A. Docters van Leeuwen te gaan en hem te vragen mijn bvd-dossiers op te diepen. Docters zou de zaak onderzoeken en kwam bij Stoffelen terug met de mededeling dat er geen Oltmans-dossiers bij de bvd waren. Stoffelen berichtte aan mij dat hij Docters geloofde: ‘Die liegt niet tegen mij.’ Ik denk dat Docters liegt of

[p. 39]

het gedrukt staat en vroeg de heer Vermeer ook Piet Stoffelen te verzoeken voor een getuigenverhoor naar Den Haag te komen. Stoffelen liet mr. Vermeer weten dat hij weigerde te getuigen. Hij beriep zich op zijn parlementaire onschendbaarheid. Hij had een advocaat geraadpleegd om te zien hoe hij er onderuit kon. Vandaag schreef ik het kamerlid als volgt:

Geachte heer Stoffelen,
De heer Vermeer zegt me dat u weigert te komen en u zich verschuilt achter parlementaire onschendbaarheid. Ik wil dat de waarheid wordt achterhaald en ook u wordt gehoord. Desnoods zal ik u door de Koninklijke Marechaussee laten halen.
Met een groet, W.O.