Prozawerken in Maastrichtsch dialect

[p. 189]

Die errem jupprouw Krepkes.

- ‘Dag dames. En wie geit et? Zeedder ins nao boete komme wandele mèt et sjoen weer? Dao höbder good mèt gedoon. Zeet gezete’.

Mèt tees wäörd ontfong 'n flinke boere medam drei aw dames aon de deur van häöre gerinnemeerde kaffee, boe de wandeleers ins geere get gónge zitte um van de gooj loch te profiteere. Rontelum et hoes stónte de taofele en steul, eeder jaor proper wit en greun geverref, onder de lommer van einige lindebuim en bij sjoen weer waore die geregeld bezat, veural door trupkes dames en kinder, die dao snaomiddags kwaome de koffie drinke en de kinder in d'n umtrèk leete ravotte.

Ouch eus dames dooge hun perresols tou, zeukde ziech e good pläötske en bestèlde-n-aon de medam de koffie veur drei ‘maan’ mèt beutremkes tebij van et lekker broed, wat medam eiges bakde. E bitsje daonao kwaom die dan ouch nao boete, dèkde de taofel en ranzjeerde et bestèlde veur häör klante. Door de regelmaotige bezeuke kós me ziech zoe get onderein en mèt belangstèlling woort ziech geïmformeerd nao de gezondheid en veural nao et nuijts van de stad. Van weerskante maakde me al ins geere e präötsje en medam had altied get te vertèlle; die hoort tao boete van alles en, es ze 't neet te drök had, bleefse onder de hand al ins get baorebinde, tot et kloppe-n-op 'n täöfelke häör örreges anders reep.

Vandaog had ze 'n daonig bezörreg geziech en bliekbaar laag häör persoonelek get op et hart, wat häör bekummerde. Zoe gaw had ze dan ouch neet t'n tied um häör gemond ins te luchte, of ze begós tege de dames:

- , Höbt geer juffrouw Krepkes neet gekós? Neet? Aoch, et is nog e bitteke in de familie van miech. Zoe e good minske, zoe vruntelek en zoe gespriekelek’.

- ‘Is ze doed?’, vroog ein van de dames, die al gereid waor, um häör mèt et sterrefgeval te kondoleere.

- ‘Neint, mer ze zal et ocherrem neet mie laank trèkke. Iech bin häör gistere-n-ins goon bezeuke. Zeet, ze had te geweente, um altied smörreges um vief oore nao de Paoters te goon en noe heet ze e paar weeke geleije mèt tat lielek weer ziech 'n kaw opgeloupe en noe is ze neet van et bèste. Jaot. Ze waor in de lèsten tied toch al neet mie zoe vrie. Noe moot geer wete, tot häör umstreeks te Vastelaovend op einen daag twie sjoen katte woorte gestole, en daoeuver heet noe dat good zielke ziech goon verknijze, en dan hoof al neet väöl mie debij te komme, netoert?’

De dames trokke hiel verontweerdigde geziechter. - ‘Zoe'n däögeneete, um ziech aon die errem bieste te kräöje’, zag te ein, en de ander verklaorde: ‘iech gun niemes gei koed, mer es miech zeleve eine aon mien kat kwaom, dan moch iech lijje, tots'em allebei z'n ouge oetkredzde’ en häör eige-n-ouge kwaome häör bij dat zèGGe oet häöre kop wie 'n slek. Dao woort geklop en medam spoojde ziech nao 'n ander täöfelke. Ondertösse probeerde de dames onderein, op te huugde te komme, wee eigelek tie juffrouw Krepkes wel waor.

- ‘Jewel, miech tunks, tot iech häör wel kin’, meinde de derde, ‘et is zoe e klei minske; ze heet zoe get enen hittentrid’.

[p. 190]

- ‘Jao, noe kin iech häör ouch’, veel häöir de juffrouw bij, die niemes get koeds winzde. ‘Ze is altied hiel modes gekleid, mèt zoe'n raar petutterkes van heudsjes op en ze löp zoe get...... ein en daartig..... twie en daartig...... Häör broor is nog getrouwd gewees mèt te zuster van Berrebke Koors häöre maan en medam heij is van häör eige ouch 'n Koorsese’.

-‘Persijs, prónt. Jao, noe kinne veer ze wel’, verklaorde de andere gans gelókkig. Juffrouw Krepkes waor terech.

- ‘Mer, die is mer allein’, góng de juffrouw, die niemes gei koed winzde, door, ‘zou ze op Kalvarie liGGe of zouwe ze häör toes oppasse? Dat moote veer toch inser achtrein aon medam vraoge’.

En medam leet ziech neet lang wachte.

- ‘Nein’, beantwoordde ze de vraog, ‘ze wèlt neet et hoes oet en noe heet ze 'n zuster genómme-n-um häör op te passe en die is zoe good veur häör. Wacht inser, wie hèt tie ouch weer? Iech geluif zuster Elixire of zoe get. Die zusters höbbe-n-ouch allemaol zoe'n raar naome. Et is miech door et huid gegange... nein... jao... B... B... Benediktien hèt ze. Iech wis wel, tot et ene naom waor van draank, dee zelde gevraog weurd. Mer, wie iech uuch kom te zèGGe, die is zoe good veur häör, zoe goud, klaor enen ingel, iech zèk uuch, enen ingel oet t'n hiemel. Jaot, iech gaon mörrege weer ins nao häör tou’.

Dao woort nog ins geklop. Medam braok mèt enen deepe zöch häör gesprek aof en de dames ginge d'rop door en begóste bij et leefste weer van de wereld ziech te onderhawe-n-euver allerlei krenkdes en mezeeries, totse zellef mizzerabel devan woorte en neet mie ins e wäördsje van lof euver hadde veur de lekkere koffie en et eige gebakke broed van medam.

Gelökkig brach et binnekomme van 'n familie, boe get op te zèGGe veel, hun van d'n apropo. Ze staoke de köp bijein en juffrouw Krepkes waor vergete.

Opins mèrrekde ein, tot zoe'n duuster loch opkwaom en de dames naome häöstig aofsjeid van medam, die mer niks doog es zöchte um te tuine, wie ze toch te doen had mèt tat good zielke, wat zoe kraank waor......

Et had beginne te onweere en daonao bleef et e paar weke regene tot eindelek et zunneke weer sjeen en de lui weer nao boete kuijerde, um ziech te verkwikke aon et blinketig greun van de gewasse blajer en et bijkomme van de greuntes.

Ouch te dames zeukde d'n hoof weer op van eus medam. Et waor nao de lange rege breujetig werrem. Ze hadde ziech op te hits gekleid en ziech eeder 'n dun katoune klèdsje oet te aw does gehaold. De lang mantele waore verwisseld veur e klei kante peleriensje en de ‘glacé’ hejse veur zijje ‘mitaine’.

Medam, die toch wis, totse altied etzellefde gebruukde, kwaom zonder de bestèlling aof te wachte 'n tien menute later mèt et koffieservies en de beutremkes van eiges gebakke broed oetdrage. Mèt e soort smak zat ze et prezenteerblaad teneer, tot te köpkes rammelde. Ze had e geziech wie ene pot zoermoos en in, totse de beutremkes op taofel zat, beerzde ze oet:

- ‘Höbt geer die van Krepkes gekós?’

[p. 191]

- ‘Is ze doed?’, vrooge ze alledrei tegeliek.

- ‘Jao, ze is doed, die toej! Zoe 'n aajt sjendaol van e wief! Verbeeld uuch zoe'n kwezel. Ze is gestorreve en geine sent heetse aon de familie gelaote. Geine santiem! Dat neet!’, en ze knibde mèt te neegel van vinger en doum.

- ‘Sjééééé!’, dooge de dames alledrei tegeliek en trokke verslage geziechter debij.

- ‘En alles heetse vermaak aon zoe'n begijn, die häör oppazde’, vervollegde medam, ‘de Koorslui höbbe niks gekrege...... de Krepkeslui höbbe niks gekrege. Niemes van de ganse familie steit in häör testemint. Alles is veur die verdölde begijn, alles, m'n leefste dames, et geld, de meubele, et lievend, de kleijer, häör heuj......’

- ‘Jummig, wie spietig’, betuigde de ein.

- ‘Nein, dat is neet gehandeld wie et huurt’, veugde nómmer twie debij en nómmer drei besloot plechtig:

‘Dee d'n hiemel wèlt verwerreve,

Moot z'n familie laote-n-erreve’.

- ‘Dat mein iech ouch; dao huur iech uuch!’, zag medam, ‘mer dat zèk iech uuch: geinen Onzenvader zal ze kriege van de ganse familie. Branne zal ze deveur...... branne!’

En in häör koleer zatse de koffiepot zoe hel op taofel, tot te boojem d'roet góng en de dames opins hunne sjoet vol gleujetige koffie kraoge. Ze sprong-n-op wie duvelkes oet 'n duuske, mer..... et waos gebäörd. Ze hadde-n-alledrei hun bein verbrand. Aon sjriewe gei gebrek. De ein keekde um water, de ander um olie, de derde um greun zeip.

Alles, wat in d'n hoof gezete waor, kwaom tougesjote op te noedkrete van de dames. Medam, die juffrouw Krepkes mèt zoen sattisfaksie wouw laote branne, leep van alteraassie mèt te leege koffiepot zonder boojem nao binne, um trök te komme mèt e zjeleigleeske vol zallef.

- ‘Heij, doot mer gaw get lelieblajer d'rop’, reep ze.

Jewel! doot uuch mer get lelieblajer op eur bein es 'n vief-en-twintig maan drum heer stoon! Nein, dat góng neet en noe trokke ze nao binne, medam mèt et gleeske lelieblajer veurop en de drei dames t'rachter, mèt hun nate rokke zoe wied meugelek van ziech aof.

Later, wie d'n duuster gevalle waor, sukkelde ze mèt ene rok vol koffie en hun bein val blaore nao hoes.

Hun pijn waor door de gooj zörreg van medam gestèld, mer...... die errem juffrouw Krepkes!