De nuij brook.
Et waore dikke vrun, de twie sjiekste Mastreechteneers van hunnen tied. D'n eine trok altied mèt t'n andere d'ropoet umtotse plezeer d'raon hadde, van eederein bekeke te weurde, dee wete wouw, wat wel de lèste gósting waor. Doorgaons waore ze prónt aongekleid, of ze van 'n modezjoernaal waore loupe gegange. Dao mankeerde noe lètterlek niks aon van aof te hoeg zijje kachelpiep tot aon de puntsjes van hun verlakde sjeun!
Zoe kwaom ins op ene Zondaggemiddag menier C. ziene vrund S. aofhoole um same e wandelingske te goon make en ziech bij die gelegenheid te laote bewondere in z'n nuij pak. Heer droog ene blouwe lake jas mèt staole knuip, ene zijje zjielee mèt blumkes en et lèste model brook. Et waor 'n witte mèt reemkes onder de sjeun door um ze good glad te hawe. Et waor de ierste brook mèt ‘souspieds’ in Mastreech (later zachte de lui ‘sopjees’). Die twie sjiekaars begaove ziech op weeg en gónge wandele ‘onder de buimkes’; zoe hèdde toen de plaots, boe noe d'n Ingelsen Hoof lik.
En of ze bezeens hadde! De lui drejde ziech t'rop um.
Opins zag menier S.: ‘um diech te woerheid te zèGGe, die nuij brook zit tiech neet good, die spant tiech te zier; de kaans toch nog neet ins e bein d'rin oplufte’.
- ‘Dat zouste al mer meine’, zag t'n andere, ‘dat zal iech tiech ins laote zien’.
Mèt luvde-n-er e bein op, mèr in, tot heer dao zoe op ei bein stónt en z'n brook van achtere good stremde, kraakde get neve-n-em en zene vrund leep mèt 'n onversteurbaar geziech door, of em niks gebäörd waor.
Auteursrecht onbekend