had heer em nog zjus bijtijds te deur veur z'n neus tougeslage, mer smörreges stónt 'n zwartgebrande hand t'rop, zoe had te vuurmaan nog nao em geslage.
Enen andere maan góng ins neve ze peerd mèt 'n kaar vröchte in d'n aovend nao Hare. Opins sprong neve-n-em oet ene pool langs te Maos te ‘vuurmaan’ op en leep 'n tiedsje neve-n-em. De maan had ziech zoe versjrik, tot heer smörreges sniewit haar had gekrege. Dat is woer gebäörd.
In de Raomstraot hoort me 'n feertig jaor geleije örreges ene maan altied roope mèt 'n deepe stum: ‘vrouw, geef te lui et hunt’. Dat woord ‘vrouw’ trok heer altied hiel laank en et waor e griezelig gehuur, es me dee roop ummerdoor in de stèlte van d'n aovend hoort. De naobers vertèlde, tot z'n vrouw mèt nog 'n naoberse et spook hadde ‘oetgehaold’ en versjeije potte mèt geld hadde gevonde. Mer umdatse neet te hèllef aon de kèrrek gegeve hadde en van de ander hèllef nog ins te hèllef aon d'n erreme, daoveur had tee maan gein rös mie en woort z'n ziel geplaog. Somwijle maakde heer ziech taan ouch wel ins koed t'reuver en dan reep heer in de plaots van ‘vrouw’ - ‘lieleke kring’. Mer, ‘onrech good gedeit neet’, zagte te naobers, want te vrouw en de naoberse zien neet van weelde gestorreve.
Mèt 'n ander mins, die mèt naome geneump woort, sjijnt et evels beter te zien aofgeloupe. Dao woort van vertèld, totse ins kraank in bèd laog en opins stónt ene maan neve häör en dee winkde iers nao de sjouw en daan nao ondere. De vrouw begreep, totse nao de sjouw, die in de kelder laog, mós goon en dao stónt te maan weer neve häör en wees häör de plaots, boe ze ene stein mós opluffe en dat doog ze. Mer wie ze daoonder de potte mèt geld zaog stoon, kraog ze mètein ene slaag in häöre nek, totse et underste bove veel. Zjus wie deen hallefing door de sjrik van de vuurmaan waos ouch zij d'n daag tenao sniewit, mer kort naodien koch ze et ei sjoen hoes nao et andert.
Op St Pieter vertèlle de aw lui nog van ene groete boer, dee smörreges altied te stert van z'n peerd gevlöch vont en dan hadde de bieste neet gevrete en ze waore onröstig en geplaog. De boer wouw dao et zijnt van höbbe en verstompelde ziech 'n nach in de stal. Wie heer dao 'n tiedsje gezete had, góng de staldeur ope en in et twiefelleech van d'n have maon zaog heer 'n witte gedaante inkomme, die begós te peerd hun stert te vlöchte. Opins stónt heer op en sloog mèt 'n ziekel nao de gedaonte, die mèt ene keek te deur oet vlögde. Wie heer later slaope wouw goon, vont heer z'n vrouw bleik en gans mizzerabel in bèd liGGe; ze heel gestiedig häör errem onder de dekes en wouw mer neet zèGGe wat häör mankeerde. Mer wie smörreges te boer weer ins in de stal góng kieke, vont heer dao 'n aofgekabde hand en aon d'n trouwrink zaog heer, tot et tie van z'n vrouw waor......
Van paoter Vink, dee gemartelezeerd waor gewoorde en eindelek te kop aofgekrege had, umdat heer neet oet te beech had wèlle klappe, vertèlde me, tot z'em in de Franse kèrrek hadde begraove en dat taonao eeder jaor 'n witte lelie oet zene mond opgreujde, mer...... de Geriffermeerde plökde ze eeder kier aof.