XLV. Boomen.
In d'n Ingelsen hoof op t'n hook van de groete vijver, aon de kastaanjelelaon, stónt ene boum, dee vreuger mie bekind waor onder de naom van d'n haole boum. Neet tat heer hool waor, mer de kroen waor rontelum zoe vas gegreujd, tot me van de takke niks mie zien kós. Et waor enen höls mèt z'n donkel greun stekelblajer. Dat soort greujde meistens es stroek, mer dee waor es boum geformeerd in enen hoof in de Papestraot en d'n eigeneer, ene zekeren hier Malchair, gaof et zeldzaam ekzemplaar kadoo aon de stad um in d'n Ingelsen hoof te zètte. Dat waos good en wel, mer noe mós tee boum verplant weurde en mèt zoe'n henske aon 't wandele te goon is nog gei klei beer. Heer woort alvas oetgegraove, mier toen kós heer um te beginne de poort van d'n hoof neet oet. Die woont toen mer aofgebroke, de boum op 'n sleij gezat, de nudige peerd teveur gespanne en dao slebrikde d'n höls nao Slevrouwepoort. Dao waor et nuij mezeerie, want heer kós te brök van destijds neet euver. Gooje raod waos deur. Gelökkig kwaom e sterrek sjeep langs en toen woort te boum aon d'n eine kant et sjeep opgesleip, dat voor euver en aon d'n andere kant sjörregde z'em weer devaan. Eindelek waor ‘de boum van Malsjaar’ op z'n plaots en woort tao veur good in de grond gezat.
Tot zoene boum, dee oet slebrikke góng, bezeens had, is te begriepe en dadelek hadde ze dan ouch e leedsje d'rop. Et waor weer in haaf Mastreechs en haaf Hollands, wie me vreuger dèks te leedsjes inein fiejoolde, al wie et veel. Et begós:
Toen werd die boom gebonden,
Tien paarden en tien honden
Die trokken allemaal mee.
En de refrein sjeijde oet:
Bookvink, pötter, vink en sijs,
Graassjieter en nachtegaol,
Die bedanke-n-uuch allemaol.
Auteursrecht onbekend