lek. Wat te boer neet kint lös heer neet, zag tee. Lözde d'n andere gein gestruibde kwakvorsebetskes, dan struibde dee ziech jong raove en lag tie in de pan. Eeder ziene gaoj. Raove weurde neet geplök, zoe min es kwakvörs en es eine in zien haore zit wie ene kwakvors in zien veere, dan kaan heer ziech gerös mèt enen handdook kemme. Zien de kwakvörs oet,et good gekomme, dan zien ze heij bekind es koeleköp, mer de larreve van de möGGe, die op en neer goon in de regeton, heite ze persijs etzellefde. Gelökkig dat tao gein kwakkers van komme, want tan hadde veer betskes te väöl.
Van de massa insekte kint te Mastreechteneer t'ers mer betrèkkelek wienig bij naome ondersjeije. Behalleve zoe get gaans algemeins neump heer de res mer in ei woord lieleke bieste of ongesiefer.
Slivvenierebieskes, sprinkhaone, smieljes, hommele, bloodzukers, rópse, kapelle, uilkes, motte, miete en houtwörrem en zoe get wijs uuch eederein aon, mer wat get raarder veurkump krijg zienen doupseel oet et Hollands ‘woordenboek’ en dan beginne ze van allein te verhollandizeere.
‘Hiere’, die ze in Holland ‘juffers’ neume, weurde gemodernizeerd tot libelle, mispele weurde herduip tot wèspe, van aomzeike sprik me neet mie, dat zien noe deftig miere gewoorde en e spinnegeweefsel is e wèb gewoorde. Zwarte bieste heite noe algemein kriekele, mer van gaasbieste huurt of zuut me neet mie. Die zien zeker mèt te gaas versjene, totse daonao geneump zien gewoorde, mer boedoor ze opins verdwene zien, is e raodsel. Pieringe zien et bèste gekind, want bij maneer van spreke weurde ze väöl bijgebrach. Eine, dee zoe doed is wie ene piering, zölle ze de pieringe neet mie oet z'n neus hoole. Ze höbbe-n-et euver ene magere piering en oeuver eine, dee et graas zuut greuje en de pieringe huurt hooste. Is eine veur de pieringe of geit heer pieringe zeuke, dan zuut et slech mèt em oet. Kaan ein get neet good oet te hand lèGGe, dan löp ze demèt rond wie 'n hin mèt ene piering. Euver gekabde pieringe höbbe veer et al ins gehad.
Van maoje moot ene slachter niks höbbe en ene vèsser is blij es heer ze kriege kint. Vèssers make ziech neet zoe meuj wie 'n maoj. Es der ouch al ins eine höbt zien goon stoon zitte te vèsse, dan lik heer nog langs et water. Vink heer niks, dan trèk heer e geziech wie enen oerwörrem en is dèks zoe nijdig wie 'n spin of zoe koed wie ene kriekel. Dan kaan heer ze plezeer wel op, want heer ammezeert ziech wie 'n...... op 'n taarton.
Hawe de vèssers dèks maojekweekerije d'rop nao, de leefhöbbers van veugel trèkke liever meelwörrem. Miere-eijer zien ouch gezeuk, mer ze zölle ze neet aomezeike-eijer neume, zeker tot tat woord neet gemeekelek oet te mond vèlt. Dee in graone deit of allewijl bij de meel-distribuussie wèrrekzaam is, heet al gaw de naom meelwörrem te pakke. Is heer get bang gevalle, dan is et nog 'n sjietaak op te koup touw of ene sprinkhaon es et eine smaalbetser is mèt glaze kute.
Löp 'n vrouw oetteraard vief, dan löp ze wie 'n bij, mer is ze zoe gaw wie e soort vleeg, wat me noe zjus neet op te tuurtsjes moot zeuke, dan hoof ze ziech neet veur wèrrekvrouw oet te geve.
Van vleege kinne veer e paar soort: de blouw en greun Spaonse vleeg, ouch wel es vleisvleeg bekind; de kamervleeg, die zwart op häöre rök
Auteursrecht onbekend