trams, stoumboote, fietse, motorcyclette, auto's, vleegmasjiene, lochsjeepe en onderzieboote rommelde, snorde, tuvde en puvde nog neet op, euver en onder land en water. Toen kwaome de stoumtraksies: treine, trams en boote. Et reize góng gawer en wie de lui einmaol begóste te jachte, waos gein hawe mie d'raon en zjus zij, die et mieste tied hadde, spoojde ziech et erregste. Dao kwaome de fietse, of, wie ze in et begin hiel gelierd hèdde, de ‘vélocipède’.
Van tied tot tied hoort me op ene Zondag-achtermiddag 'n ongewoen geratel euver de keje, of e paar handkare kwaome aongestoete. Me drejde ziech um en zaog tan ene maan op e masjien zitte te duijje en te trampe, dat et zoe'n aard had. En wonder bove wonder kraog heer dat tink veuroet. Et waos e zwoer iezere gestèl mèt drei houte rajer d'raon, die mèt iezere ben beslage waore. Aon et väörste raad zaote twie trejplanke, wie de boere gebruke um et land plat te danse, es ze radijze gezejd höbbe, mer dao trooj noe de ‘velocipedis’ op en wèrrekde, tot em de zweit kaanjelenteere langs zene rök leep. Ouch bevonte ziech wel ins te trejplanke tösse de twie echterste rajer, boe dan ouch te zaol in de vörrem van ene körref waos aongebrach.
Et väörste raad woort gestuurd door e laank iezere handvat, zoeget wie ene pompezwingel, dee links en rechs góng in plaots van op en aof. E paar dozijn kinder marsjeerde deneve-n-op, um et vehikel te bewondere en um te tèlle, wie väöl kiere dat et umveel, want, al had et ouch drei rajer, et vloog gawwer um es noe ene fiets op twie, veural door de maoskeje wie de kinderköp, boe toen de straote mèt geplavejd waore. Et einig versjèl tösse ene wandeleer en ene rijjer zaot em allein dao-in, tot t'n eine wel en d'n andere neet mèt z'n veuj aon de grond kwaom. De euvereinkoms waor, totse allebei 'n vaart van ach mijl in de oor hadde.
Door de bot waor et masjien van eige maaksel en had ziech ene geweermeeker of ene ‘mecanicien’ d'raon geammezeerd um et inein te prakkezeere, en dee had later z'n aordigheid t'rin um demèt oet rije te goon, wie enen andere góng stelteloupe. Fabrikke of magezijne van die dinger bestónte neet. Waos te rijer meuj getramp en góng er ziech in ene kaffee get röste, dan leet er ze masjien gerös aon de deur stoon, want gestoole woort et toch neet. Ten ierste umdat me ziech neet gaw demèt kós oet te veuj make en ten twiede umdat et enen hielen toer waor um op enen hook van 'n straot t'n drej te kriege. Hoegstens probeerde de kinder ondertösse um ouch ins temèt um te valle.
Dao zaog me opins tot ginneraol verbazing d'n ierste fiets langs zweve. Neet zwoer gebouwd (toch nog altied zoeget achtien kilo) mèt fien reedsjes en kajoetsjoeke ben. Väör 'n hiel hoeg raad en achter e kleineke. Et model hèdde ‘kangoeroe’, al is zoe'n bies ouch krek andersum gefatsoeneerd en heet et pu in plaots van rajer. Remme waore neet t'raon. Wouw de rijjer 'n helling aof, dan góng er euver de kop en de fiets rijde op häöm. Enen awwerwètse ‘vélocipède’ veel op zij en ene kangoeroe ouch, mer dee dukelde ouch nog euver de kop op t'n houp tou. Me begreep ziech neet t'n dörref van deginnige, die d'rop rijde en toch zaog me wie langer wie miejer fietsers oetkomme, want et waos te sjiek van de ‘jeunesse dorée’. Mer wie me te lange lèste de groetste bange-
Auteursrecht onbekend