door ene ketel, of, wie ‘George’ ze neumde, de marremiet. Al dee op te wereld et minsdom bedroge had woort tao ingestop. Iers versjeen et mèllekmeitske, wat water in de mèllek had gedoon. Ze woort door d'n duvel zellef in staot van besjöldiging gestèld en... ‘ziet ze beven!’ reep heer. Dan vroog heer aon et publiek: ‘wat moeten wij met haar doen? wat zal met haar gebeuren?’ - ‘Steek ze in de ketel’, sjriewde et publiek, ‘In de marremiet’, voltoeide ‘George’. En onder tromgeróffel verdween et mèllekmeitske in de ketel, boe dan hoep vlamme oet opslooge. Daonao vollegde: de sjeunmeeker, dee kartong veur leer had gebruuk, de snijder, dee et lake door de oug van de sjier had getrokke, d'n dronkaard, dee ze geld verzoop, de liechte póp ‘met haar lintjes en kwikjes’, d'n affekaot dee de lui struibde, d'n dokter, dee ze leet doed goon en eindelek Bismarck en Napoleong.
Soms kraog t'n duvel wel ins versjèl van opinie mèt ze publiek, wat tan wouw, dat heer et slachoffer mer neet loupe. ‘Sjik ze mer trök, George’, reepe ze dan es heer vroog: ‘wat moet er mee gebeuren?’ - ‘Alloh, dan maar rechtsom-keert!’, kommandeerde dee dan en bij de ‘Soevereine wil des volks’ ontsnabde d'n dronkaard of te liechte póp aon et hèls vuur van de ketel. Der duvel is aajt gewoorde, en al brach heer op 't lèste d'n antreepries van de hèl op t'n have pries, dao woorte te lange lèste gein leefhöbbers mie gevonde en ‘George’ zal wel es enen erremen duvel gestorreve zien. Slivvenier truus z'n ziel.
Op te ketel vollegde e kräömke, boe-in ‘La belle Charlotte’ of wel ‘Die schöne Esmeralda’ ziech leete bekieke. Behalleve datse sjoen geverref waore, leete ze sterreke toere zien mèt gewiechter, mer ‘de dame zonder onderlijf’ bleef röstig op häör sjoggel zitte.
De vrouw mèt te baard, ‘het berenwijf’, en de vrouw mèt te drei köp woorte ouch es variëteite van et sjoen geslach vertuind.. Wie evels op ene Zaoterdagaovend et petrolmasjien van de vrouw mèt te drei köp in de brand geslage waos en achtrein et gans brekske in vuur stónt, leep zij keekenteere mèt eine kop tevandoor en dee had ze nog haos gans verlore. E sirrekske, wat teneve stónt, brande mèt aof en et waos 'n ganse konsternaassie onder de merretlui, wie de vonke veele op al die gebuijkes van plaank en dook. D'n direktör van et sirrekske waos ene verlore maan, mer wie heer van et gemeintebestuur permissie kraog um in de maneezje te speule, struimde gans Mastreech tenaotou en hollep em weer bove d'rop.
Wat boetenoet ouch es 'n apaart ekzemplaar van et sjoen geslach woort aongepreze, bleek binnenin de tent ene ziehond te zien, dee mèt abele, govies en rötse gevoord woort.
Twie of drei portrèttekräömkes konkureerde tegenein op en veur tien sent te maan kós me allein of per groep e gries portrètsje op glaas kriege, dat van achtere zwart gezwaamp woort bove e petrollempke en boe me niks van euver heel es zwarte vinger, es me neet e räömke debij naom van vief en twintig sent. Toch weurd nog in minnig hoeshawe zoe e kèrremes-portrètsje es kösteleke soevenier bewaord.
Onder de groeter kraome huurde de panorama, boe me van boete groete kiekkaste zaog mèt sjeepkes, die op en neer gónge en treine, die pas-
Auteursrecht onbekend