Prozawerken in Maastrichtsch dialect

XV. Gemeente-ambtenaren en -beambten.

Dee vreuger lid waos van de raod, kwaom neet mie zonder e zwart pak en enen hoege zijjen hood op straot. De börregemeister droog zellefs es get hiel deftigs enen hoege grijze. De raod bestónt oet minder maan en mèt e paar klerreke es personeel doog me dao de zake aof. Merrekweerdigerwijs waore de klerreke van deen tied nog mie te vinde in de kaffee's rontelum de Merret es op hun kantoere. Waos e raodsbesluut gevalle,

[p. 39]

dan trok e paar daog tenao de baoj door de stad mèt ene maan, dee op 'n trompöt blaozde en op versjèllende punte in de stad kondigde heer de nuij verordening aon.

Sondagsmörreges, es te spaorbaank geopend woort, lojde et klökske en dan daolde ouch ene sjepe van de trappe-n-aof mèt ene maan mèt 'n bel, en dee maakde, es te lui bijein waore, bekind, wee veurnummes waos te trouwe. Later woorte de lui in et keske gehange.

Waos get verlore, dan leep te stadsumrooper rond mèt 'n trompöt en maakde bekind b.v.: ‘Daor ies verloren een gouden breloque; die ze gevonden heeft brengt ze bij mijn en zal 'ne goejen drinkpenning krijge’. En dan beukde de straotjonges em nao:

Dao ies verloren

'n Kat zonder ooren

Dee ze gevonden heet, brengt ze bij mijn

En krijg ene gouwe niksefiks en ene zilvere niemendal!

Mós te straot ins gekeerd weurde, dan kwaom enen deender zèGGe: ‘straotkeere!’ Tege Nuijjaor zag heer: ‘wèlt geer ezzebleef te straot get pótse’. Later leep enen deender door de straote op Saoterdagmiddag mèt te maan mèt de bel en dan dooge de meeg te bel nao en zachte: ‘en d'n deender dee kump en d'n deender dee geit’. Dat waos et sienjaal um de stóppe te keere en dan kwaom later d'n drekmaan et voel ophoole. De stadsreiniging bestónt toen oet e paar drekmaander, die mèt groete handkare de drekbakke ophaolde en et voel van de straote mètnaome. Eeder kaar waos bespanne mèt veer hun, twie opzij en twie d'ronder. Achter aon de kaar bómmelde enen ummer, boe-in heer et euvergesjote ete van de lui en et geslungs van de slachters mèt naom um z'n bieste te voore. Bij de reiniging behuurde ouch e menneke, wat op gezètte tije de rioole mós pótse. Et waos neet te groet, anders góng et neet te door. Dee luvde dan de iezere dèksels van de kokers, zat 'n lèdder d'rin, staok 'n lanteerie aon en verdween mèt enen ummer in de onderwereld. Iers kwaom heer weer bove mèt e paar kapot geslage ratte en daan wijer mèt te sliek, dee opgeruimp mos weurde en boe-in nog wel ins ene besjummelde belzje sent, ene fenning, 'n huif of ene knoup te vinde waos en boevaan de kinder, onder et gevlook van et ‘göthierke’, ziech meister maakde. Es t'n aovend veel en de vleermuis oetkwaome, zaog me onderins in de Groete Staat te lanteeriemennekes same oet et stadsmagazijn komme. E stök of tien maander, die eeder ene lange stek drooge, boe-aon van bove e leechske brande, en die ziech tan nao alle kante van de stad verspreide, um die ein veur ein aon te steke. Weer of gei weer, ze móste mer dedoor en smörreges, es t'n daag aon kwaom, nog ins um et leech oet te doen.

Weer of gei weer, snachs leepe ouch te pómpjees door de stad um veur de veiligheid van de börregerij te wake, en dao de kaffee's en de slijterijkes zoe laat kóste opeblieve es te hospesse of te klante beleefde, zoe hadde ze nogal ins te gelegenheid um ziech heij of tao 'n hand te werreme en ziech e good dröpke te pakke tege de kaw.

Aon de noordkant onder et stadhoes rezideerde dan de poliessie; ene kommissaris mèt veer deenders. De kommissaris had zjus wie de ander

[p. 40]

hiere van et Stadhoes e zwart pak aon en d'n hoege zij je-n-op. De veer deenders verdeende sevetig sent per daag en kóste dus neet väöl krom sprung make. Et waos ene lange mèt ene spitse knievel à la Napoleon III, ene korten dikke zonder aossem, eine mèt ene baard, dat waos te goojigheid zellef en waos zoe gezeen onder de lui, dat zene baard bezonge woort, en de veerde had niks bezunders aon ziech es tat heer ringskes in z'n oere droog en altied enen hond bij ziech had, dee d'rop gedresseerd waos um de sjelleme, die weg leepe, bij hunne brookeboojem te pakke.

Noe kaan me toch van veer deenders en e paar pómpjees neet verrege, dat tie in de vief heuk van de stad tegeliek kóste zien, en zoe is et tan ins meugelek gewees, dat e paar waoghalze et snachs veerdig höbbe gespäöld um et sjèld, wat bove de deur hóng van de spekkamer en boe-op mèt groete lètters stónt: ‘Bureau van Politie’, weg te numme en bij Stodel op te Groete Grach op te hange bij de ander sjèlder, die dao ophónge en boe-op tee adverteerde de hoeg nómmers, die bij häöm in de Staotsloterij gevalle waore.

Zoe gebäörde et ouch, wie de aofbraok-manie, 'n krenkde, die ziech van Mastreech had meister gemaak, euvergeslage waos nao Wiek, dat te Wiekeneers et ziech in hunne kop hadde gezat um ouch te aw Wiekerpoort aof te breke, dao haos al de ander poorte van de stad ouch aofgebroke waore gewoorde. De regeering had ze es monumint wèlle behawe, mer de Wiekeneers heele neet van die monuminte en zoe waos beslote, dat te poort mós verdwijne. Op 'n nach tan trokke ze aon et werrek en wie mèt en mèt te pómpjees of enen deender kwaome opzètte, woorte ze mèt zachten dwaank in e kaffeeke geleid en dao de res van de nach ins zellef onder bewaking gestèld. Vrij drinkes hadde ze gehad, mer wie ze smörreges losgelaote woorte, laog et sloot van de poort tege de grond. De poort woort noe wijer langs offiesjeel maneer opgeruimp, mer wat te kommissaris smörreges wel gezag heet tege zien nachwakers, dat steit nörreges gesjreve en die et wete zèGGe-n-et neet.