Dan woort tao d'n ierste koffie gedronke en vertèld: dat et keend ziech zoe good gehawe had; want door de emoossies gebäörde et ouch wel ins, dat zoe e sjöpselke koelek veel (In et Lof woorte ze wel ins misselek van de goodgemeinde traktaassies). Noe begóste de feziete. De gooj lui prezenteerde hun kommuniante per kouts bij de keplaon en de broeder, dee hun opgeleid had, en bij einige familielede. De börregerlui dooge hun bezeuke te voot aof, zonder kompleminte, en de oranje-sjale doorkruuzde eus straote of et aongenómme werrek waos. De ein had enen handdook, de ander 'n kösteek, 'n derde ene luur of wat t'rop liekende en ze prezenteerde ziech bij zoeväöl lui meugelek mèt te wäörd: ‘Iech kom uuch me bruudsje of mene broedegom ins laote zien’. Mèt duijde ze uuch te tóppe van e paar väöls te lang hejse in eur hand en zachte zellef: ‘Proficiat’. In hun geïmprovizeerde kalbas verzamelde ziech zoe stèllekes aon de nudige ‘kiddoos’: e stök of veer porseleine Slevruijkes, drei Sint Joezepe, 'n kolleksie inkpöt en 'n veertien à twintig tute ‘souflé’ van geblooze eiwit gemaak en mèt eppelkes, peerkes, vioele of viole, zwäönsjes en duifkes, paoslemkes of hunnekes besjèlderd en boevaan me veur èllef of twie en twintig sent al 'n ganse tuut kraog. Bij et toes komme woort t'n inventaris opgemaak en mèt groete satisfaksie et sjoen printsje getuind, wat menier pastoer of keplaon gegeve had um in et kèrrekbeukske te lèGGe en boe-op ene kommuniejong of -meitske stóng mèt 'n keers in de hand en e kante rendsje d'rum.
E misbruuk waos, dat sommige bijdehante vrouwlui mèt ei kommuniekeend op veer daog te veer parochies aofleepe, ziech wel naogemaakde kommuniekinder aonsjavde of et jaor daonao weer mèt etzellefde keend te runde dooge. Tege haaf twie verdwene ze van de straote veur et middagete en de lekkere koffie daonao, mèt rieste en zwarte vlaoje, tartepomme en knapkeuk, sókkerbruudsjes en sjeermoule.
Um kerteer veur veer begaof ziech weer alles nao et Lof. Onder et Lof heel eine van de jonges 'n aanspraak, wat 'n groete ier waos, en dan trokke de kinder door de sakkersteij of te pastereij nao hoes, mèt hun paoseijer, onder touloup van honderde lui en et jakkere weer van de koutse in alle riechtinge van de parochie. Dan waos et vreiselek drök aon de kèrreke en de deenders hadde hun han vol uni alles ordentelek te laote passeere. Ongelökke hadde noets plaots. Ene Mastreechteneer is et aongebore um bij fieste zjus te doen wat heer doen moot. Es et regende waos iet nog 'n apaarte zörreg um de kinder druug en zuver toes te kriege. Dee gein perreplu had kraog wel eine geliend veur et keend, en die neet te wied woende pakde dèks te meitskes wie 'n pop op t'n errem en drooge ze nao hoes, want...... aon de klèdsjes moch niks komme, die móste nog deens doen bij de prosessies of bewaord blieve veur de zusterkes, die naokwaome.
Eindelek begós tege zès of zeven oore et kommuniefies, um de gelökkigen daag in vräög te sleete. 'n Ekstra gooj fles wien of e pastoersveetsje aajt waos ingeslage. Op taofel stónte al sjoen geranzjeerd te versjèllende poorsies: stapele bruudsjes of wittebroedse botramme, e paar groete sjotele kallefsboog en druug weurs en ein of twie sjoen geseerde gekookde sjinke. Geseerd móste de sjotele zien en bij de slachters, die veur
Auteursrecht onbekend