in de Boerendans aon Abramslook en in de Vloere Pisbak op te Boschstraot en in et Knepke op te Minnebreureberreg. Dao leete ze ziech onder et danse los, drejde op eige gelegenheid in de runde mèt hun errem in de huugde, danzde mèt te röGGe tegenein, vertuinde maneuvers wie 'n zate hin, alloh, enen Tango van allewijl is niks tetege. In de twie iersgeneumd,e zaole späölde ze ouch kemedie. Dao tummerde in et begin de lede zellef t'n teater inein op beertonne, mèt te veendel väör langs.
In de ‘Grand Salon’ waos t'n antree 25 sent onder en 10 sent bove op te galerij. En dao späölde ze altied ‘De Roovers van Calabrië’ of ‘Genoveva van Brabant’. Et publiek in de zaol naom mèt hiel väöl intres deil aon et speul op te plaanke. Späölde enen andere 'n hiel vervierleke ‘scène’, dan drejde ziech z'n vrouw, die mèt e zoekend keend op te ierste rij zaot, lachenteere um en zag tege de lui: ‘noe zuug tee gekke savojaar ziech ins aonstèlle’, en op häöre maan reep ze: ‘Sjeij toch oet, gek, de höbs pijn en de wèts neet boe!’
Wie op ene veize kier et hert van Genoveva neet mie veuroet kós, stónt ein op en góng ins kieke, boe et aon mankeerde. ‘Verrats’, zag ze tege de zaol, ‘de rölkes zien onder de geit oet’!
Enen andere kier zag t'n öpperste van de rouvers, dee aon taofel góng zitte ete: ‘Wij, roovers, voeden ons met ambrozijn en nectar’ en ze brachte-n-em enen hiering mèt e glaas beer. Wie e paar maan in de zaol d'reuver in ene lach sjote, kwaom Rinaldo Rinaldini wie de ak oet waos van onder de veendel oetgekrope en zag: ‘Veer, hiere, oefene-n-us in de edel tooneelspeulkuns en es eire dao get op te zèGGe heet, dat heer dan mer evekes boete kump’. En umdat te hoofrol eine van de poetigste kerels van Mastreech waos, voort in et vervolleg alles eve sjoen gevonde.
Bij de opera's, kemedies en ander ammuzeminte begóste 'n feertig jaor geleije ouch eus ‘café-chantants’. D'n ierste woort geopend op te Boschstraot in de naobersjap van d'n Drees door enen hospes, dee de vrunteleke bijnaom had van ‘de beul’. Drei ‘chanteuse’ zaote dao Sondags en 's Maondags op te bieljaar en kwinkeleerde hun leedsjes veur de seldaote oet te kazerne dao neve en veur de Waole-geweermeekers van et fabrik in de Sint-Teunisstraot. Saoves waos et klabberdoeske opgeprop van de leefhöbbers en et waos zoe vol damp, dat me de lamp haos neet mie zaog branne. De dames kóste good tege de rouk en meugelek zinge ze nog, want geruik vleis hèlt ziech lang.
'n Bezunder attraksie van dee konzertzaol waos, dat ziech tao nog al ins geroemeld woort. Iers woorte e paar patatte oetgedeild, dan vloog te lamp van de ballek en daonao de ‘chanteuse’ mèt te Waole en et Nederlandse leger door de kiekoet te straot op. De ‘soiree’ sjeijde dao altied oet mèt 'n ‘apothéose’ van d'n hospes mèt ene stuurpel van ene stool, tösse veer deenders en de sjerrever van de gebroke glazer.
Toen woort es ierste hoes op te nuije boelvaar ene sjoene, ruime kaffee gebouwd, dee ziech door zenen dörref ‘d'n Téméraire’ neumde. Dat woort ene moderne ‘café-chantant’ veur de sjieke lui, die dao nao de ‘repertoire’ van Mamzèl Cinna, Rosa, Blanca gónge luustere. Stèllekesaon verleep ziech te klandizie, wie et nuijke devaan waos en noe woort
Auteursrecht onbekend