De tooneelwerken (3 delen)
(1921-1955)–Willem Ogier–
Auteursrecht onbekend
[pagina 10]
| |
 | |
Derde uytkomst.ESTER UYT.
Ester.
ICk ben wel tot verdriet en ongelnck geboren
Mits, dat ick derven moet, die ick had uytvercoren,
Die ick had' soo bemint, dat ick mijn Eer tot pant
Helaes! gaf aan 't gebruyck van sulcken frissen quant.
K'en cost het soet ghevley van hem, niet langer hooren:
Al ded' hy wat gewelt, ken cost my oock niet stooren,
Ick droegh hem waere Liefd': hy oock, soo hy geliet:aant.
110[regelnummer]
Maer nu! hy thoont wel dat uyt valsheyt is geschiet.aant.
Want nu ick schandelijck ben met een Vrucht beladen,
En heeft de Walgh van my door lusten te versaeden,aant.
Soo is hy, uyter Stadt, met alle neerst ghevlucht:
En laet my hier alleen Wanhopigh met de Vrucht.
* Hoe weynigh weet men, als een vleyer, ons comt vleyenaant.
* Dat hy syn lust betracht, en ons, soeckt te doen schreyen:
* K'en heb nochtans mijn Vleesch, om lusten, noch om goedt,
* Soo niet te coop gestelt, gelijck men Borsten doet,
* Oft daer den blooten Rugh ten Roben uyt moet swillenaant.
120[regelnummer]
* (Soo Joufvrouw Schoenen bindt) tot by de naeckte Billen.
| |
[pagina 11]
| |
* K'en heb al dese snuf, mijn Leven niet gedaenaant.
* K'en heb noyt met schandael ter Kerreken gestaenaant.
* K'en heb mijn woorden oock soo veel niet toe-gegeven
* Dat jemant spreken cost op mijn lichtvaerdigh Leven:
* Toch evenwel soo is, ach Meyskens! uyt-geseyt
* Ick hadde met de Knecht te veel Bermhertigheit.aant.
* Ick dacht (Onnooselijck) en wil ick hem niet laeven,
* Met dat hy my versoeckt, ick moet hem sien begraven
* En dat waer mijne Doodt recht uyt: de slocker was
130[regelnummer]
* (Waert Eerelijck geweest) die hem, en my genas.
* Maer nu! te laet, te laet! een Maeght haer Eer t'ontrucken,
Haer Eer die isse quyt haar welvaert barst in stucken
Een jegelijck die lacht met die, die troost behoeft
En wy helaes die syn tot inder Doodt bedroeft.
HANS BYKOMINGH.
Och, och, wat hoor ick daer? t'is sorgelijck by Nachten,aant.
Als ick my wel bedenck, te houwen sulcken clachten:
Best sal ick my hier stil versteken inden hoeck,
Tot dat het is voorby,
Hans.
Ick heb bycans mijn Broeck,
Van lacchen moeten vullen, met Heyn, en Iakemyn,
140[regelnummer]
t' Had' een Spel vanden droes geweest had ick niet gaen Middelaer syn
En ick stildent gerucht ten besten dat ick cost:
Als ick meynden dat t'gedaen was, wast maer eerst begost.
Met soo hy in Huys quam begost hy met gewelt te braecken,
Wat sal ick (sey de Vrou) noch met dat Vercken maecken?
En met eenen, heeft sy, naer eenen Stock getast,
En ginck hem naer syn huyt, dan ick hielse vast:
Toch evenwel soo kreegh hy noch wat slagen.
Dan ick, die sorgh voor mijne Wacht moest dragen
Heb met een gauwigheyt den oproer wat gestilt:
150[regelnummer]
Dan t'salder spits af-loopen, soo hy maer wat segghen en wilt,aant.
Nu ick van daer ben, k'wed' dat sy noch sullen t'saemen Vechten.
Syn oock d'ou Wyfs niet Sot te Trouwen sulcken jongen Loterbollen van Knechten?aant.
Want die gasten hebben den swier noch al in hun Hootaant.
Ia eenen jongen Man, is voor een ou Vrou, de Doodt.
Ick heet drolligen Hans soo moet ick het al drolligh uytbrabbelenaant.
K'en ben van die Cortisanen niet, die Spaens, Frans, Italiaens, al by een crabbelen,aant.
En maecken soo een tael van Alle-mode Koeck-koeck.
Kyck, Kyck, Kyck wat hier sit? sies-sinck inden hoeck.aant.
| |
[pagina 12]
| |
Wel, wat sal ick daer af maecken? k'en weet oft het een spoock oft gespens ‘ is
160[regelnummer]
Oft het Beest, oft het Geest, oft het Sater, oft het Mens ‘ is
Wat syde voor een droes? spreeckt oft dat gaeter op deur.aant.
Ester.
Och Vrient, en jaeght my niet voorder in getreur,
Want ick heb een swaerigheit veel te swaer om dragen
Hans.
Nu, nu en syt niet vervaert men magh wel naer u vragen:
Ick ben een vande Ront, ick ben, een die u bewaeren sal,
Maer hoe sy de hier soo geraeckt?
Ester.
Door seker ongeval
Hans.
Wildyt my seggen ick sal u in als, als Vrient wesenaant.
Ester.
Niemant dan een alleen, en can mijn quael genesen
Hans.
Nochtans den eenen Mensch dient tot des anders Raedt,
Ester.
170[regelnummer]
En oock den eenen Mensch dient tot des anders quaedt.aant.
Hans.
Ick ben tot uwen dienst maer niet om quaedt te brouwen,
Ester.
Ick danck u vande jonst, ick sal 't goedt Hert onthouwen:aant.
Weet Vrient dat ick noyt rust en vind' in geene plaets
En, om dat gy my dunckt bequaem, om my wat Raets
Te geven inden Noot! soo wil ick u vercleeren
De oorsaeck mijns verdriets die jeder hoort te deeren
* Ick ben belaeden, Vrient! ick ben belaen,
* Hans.
Waer mé?
* Ester.
Wat waer my 't seggen baet, oft een Klappey dat dé?
* Ick ben, ick ben, beschaemt.
Hans.
* Beschaemt? tet niet met allen.
Hy treckt haer, by hem.aant.
180[regelnummer]
* Maar Meysken, arme Schaep, ghy hebt een Buyl ghevallen?aant.
Ester.
* Heel tot mijn ongeluck.
Ester.
* Te vroegh, en sonder licht, dat sal ick langh bekryten,
* Lichtsinnigh, sonder Raedt, de coop soo toe te smyten,
* Daer heeft de domme Ieught te veel haer in vergaept.
Ester.
* Maer uyt'er Stadt getrocken.
Hans.
* Soo is de Broeck ghevlucht, voor 't vulsel vande Rocken.aant.
Ester.
* En, plackt my voor altydt: dies ben ick oock van sin,
190[regelnummer]
* De Stadt te ruymen, en ick laet'er lachers in
Hans.
* Een Mensch van goeden aerdt, en lacht met niemants quael.
Ester.
De Spotters synder veel, de goede synder schrael
| |
[pagina 13]
| |
Hans.
Och Dochter gy deert my ick wilde dat u saken beter stonden
Misschien is tot geluck, dees quellingh u ghesonden
Ester.
Hoe can t' geluck bestaen in al te swaer verdriet?
Hans.
Dat Droefheydt niet en waer, men kende blyschap niet,
Die van geen Droefheyt weet, en heeft noyt recht verblyden.
Ester.
Soo spruyt dan (soo gy seght) de Blyschap uyt het Lyden
Hans.
Wanneer-men met ghedult de Droef-heydt overheert,aant.
200[regelnummer]
Want naer een swaer verdriet de blyschap wederkeert,
Terwyl het nu soo is soo neemt hier in gedult ‘ dan
En denckt dat ghy hier naer met vreughde Leven sult ‘ dan
Ester.
Dit schynt onmogelijck myn blyschap is gevlucht.
Hans.
Iaeght de quellingh voort, en slaget op een Kluchtaant.
Gy syt soo gheestigen hayr, ghy sult noch wel eenen Man crygen.
Ester.
En spreeckt my daer niet af, ey wilt toch daar af swygen,
K'en geloof geen Manne-volck meer, sy stecken vol bedrogh.
Hans.
Ia, wel den meesten hoop, dan men vinter noch
Eerlijck en degelijck van Herten,
210[regelnummer]
t' Waer jammer staecken al de Mans vol quade perten.
Ester.
Wat hier af is, oft niet, voor my ick heb mijn Cruys
Ick wensch u goeden Nacht en gaen bedruckt naer Huys,
Ick meynde met de Heu, naer Brusselen te varenaant.
Dan ick quam te laet.aant.
Hans.
Ey wilt die sinnen sparen,
Een Vrou, en haelt gheen Eer, met uytter Stadt te gaen.
Ester.
Ick soudt gelijck ick segh nochtans hebben gedaen
Hans.
Belieft u hier met my in 't Ronthuys wat te beyden
Ick sal als trouwen Vriendt u mé naer Huys gheleyden,
Dan nu ick moet eens sien oft myn Volck is by een
220[regelnummer]
Ick ben Tiendeman, als icker niet en ben en isser geen
Ontsach onder de Wacht
Ester.
K'en sout niet dorven wagen
Wat souden d'ander dencken?
Hans.
Wat hadde daer naer te vragen
Ick sal seggen dat gy, mijn Nicht syt, en oock wat gaget hun aen.aant.
Ester.
Wel alst u soo belieft soo laet ons t'saemen gaen.
Binnen.
 |
|