Aan den Heere Pieter Nuyts, Officier der Vryheid Etten, in den Lande van Breda;
Zyn Treurspel van Admetus en Alcestis Ten Tooneel voerende.
Klinkdicht.
WAar blonk de huuw'lykstrouw doorluchtiger in 't licht;
Waar heeft zy ooit verdiend zo hoog te zyn verheven
Als in Alcestis, die, van eed'le deugd gedreeven,
Nu gantsch Thessalien bezwykt in moed en pligt,
Dus onbezweeken vliegt de dood in 't aangezigt,
Daar zy Admetus, haar Gemaal, behoud in 't leeven,
Om de Aard een voorbeeld van oprechte min te geeven,
Op nieuw herbooren in uw Treurtooneelgedicht?
De Grieksche Aloudheid laat vry wreed die Trouwe sterven,
En stort ze in 's afgronds nacht. Zy mag, door u, verwerven
Een zachter lot in ons medoogend Nederland.
Geleerde Nuyts, gy laat schoon een leeven spaaren,
En Vorst Admetus weêr met zyn Alcestis paaren,
Die dier verpligt zyn aan uw Dichtkonst en verstand.
Auteursrechtvrij