Leven en werken van Jacobus Bellamy (1757-1786) (2 delen)

XI.

Het geluk.
Ruw ontwerp eener preek³⁾.

aanhef aan het menschdom. -.

algemeene trek naar het geluk in onze natuur gegrond.

ons geluk is bizonder de eer van onzen schepper.

3) hs. Z.G. De 2 preken van B. staan Dl. II blz. 204 vgg. en 236 vgg.

[p. XX]

wat is geluk?

Rijkdom? - Rang? roem? vermaken? & &

Deugd is geluk.

wat is deugd? aan de oogmerken onzer schepping beantwoorden - de stem van ons geweten gehoorzamen.

hier toe werkt mede:

kennis van God - onze pligten - van den godsdienst in al zijn uitgestrektheid.

dit al werkt vergenoegen in onzen geest en dit vergenoegen is geluk.

NB. ondeugd vermindert dit genoegen, en dus ook ons geluk.

C. Het bestendig geluk is hier niet.

schilderij van een gelukkig mensch.

zijn karakter.

zijn betrekkingen.

zijn leven.

zijn dood.

de voordeelige invloed van het bevorderen van ons geluk, op de maatschappij. onze verpligtinge om het waar geluk te bejaagen. - Indien wij her niet aanvangelijk gelukkig zijn, zullen wij het nimmer worden.

NB. de tegenspoeden moeten medewerken tot het geluk. zij zijn reisgezellen die den schijn van het wezen leeren onderscheiden.

1.	de begeerte naar geluk is ons Natuurlijk. - wat het geluk zij? De Deugd.
3.	aan de oogmerken onzer schepping te beäntwoorden - in den volsten zin - dit is deugd - dit is de weg naar het waar geluk. -
2.{	kunnen schatten gelukkig maken?
{	Rang?
{	vermaken?
{	roem?

P.M.

kennis:

3.	van den godsdienst - in al zijn uitgestrektheid. Pligten. matigheid - Liefde & & vergenoegt te zijn - is geluk.

XII en XIII (hss. Z.G.) kunnen ± 1780 of 1781 bedoeld zijn geweest als Kopie voor de Alg. Vad. Lett.; XIV (hs. Z.G., fragment) als Kopie voor een 3^de stukje van de Proeven (Nov. of Des. 1785)¹⁾.

1) Behalve deze 3, is er nog 'n fragmentje (hs. Z.G.) van een begonnen bespreking van Proeve van Mengelpoëzij, door Isaäc van Haastert (Leyden, A. en J. Honkoop). van Haastert, zegt Bellamy, ‘behoort niet tot den rang der groote dichters, maar hij heeft ook kragt genoeg, om zich van den rijmer te onderscheiden’.