Verzamelde gedichten

[p. 289]

De vijand

Mijn vijand ziet mij aan
En zegt waar is uw Heere,
Maar hoe kan hij verstaan
Wanneer hij naar mij kijkt,
Dat heel de wereld reeds
Het veld is uwer rozen,
En ik een wortel ben
Waar winter niet uit wijkt.

Mijn vijand keert zich af:
Térstond zie ik zijn handen,
Zijn schouders en zijn hoofd
Met ranken overstrooid -
Hij die u niet herkent
Loopt lachend in uw lente,
Hij die uw zomer ziet
Moet wachten tot het dooit.