Verzamelde gedichten

[p. 257]

Uit Heine's ‘Heimkehr’

Mijn hart blijft zonder vreugde
In de vroolijke voorjaarszon;
'k Sta, leunend tegen de linde,
Hoog op het oud bastion.

Beneden me strekt de blauwe
Gracht van de vesting zich uit;
Een jongen zit in een bootje
Te visschen terwijl hij fluit.

Hoe vriend'lijk, hoe frisch van kleuren
Verrijzen aan de overkant
Uitspanningen, tuinen en menschen
En vee en geboomte in het land.

Dienstmeisjes hangen de wasch op
Al dansend over het gras;
Het scheprad sproeit diamanten,
Ik hoor zijn verwijderd geplas.

Naast den verweerden toren
Staat een klein schilderhuis,
Daar loopt een soldaat te schild'ren
In zijn roode soldatenbuis.

Spelenderwijs beweegt hij
Zijn van zonlicht fonk'lend geweer,
Presenteert en brengt aan den schouder -
Voor mijn part schiet hij me neer.