Verzamelde gedichten

[p. 52]

VI

Een werklijkheid komt door mijn hoofd heen scheuren:
Door 't venster juicht het zon-licht in de stille
Kamer, waar op de tafel bloemen geuren,
Pioenrozen, die berstend dood-gaan willen.

De daad, waarmee het bloed sterft in zijn willen,
Kunnen de leege handen nauw'lijks beuren -
Een spoken-droom, die schreien doet en gillen:
Wij willen wat als moord slechts kan gebeuren.

Strekkende stervend de lichamen uit
Roereloos naast elkander, zien we strak
Elkaar in de oogen, of reeds 't leven brak -

Daar ik je nooit buiten mijn leven had,
Heb ik je nooit, nog nooit zoo liefgehad
Als nu ik je gebroken oogen sluit.