Verzamelde gedichten

[p. 51]

V

Mijn hoofd is in de oneindigheid der nacht
Statig stijgende in duizelende maat -
De donkre wind staat tegen mijn gelaat,
Het bloed danst in me, en zingt, dansende, zacht.

Wee dat verbijstering de menschen slaat
Als over de eeuwigheid zich spant hun kracht:
De oneindigheid is slechts van God gedacht,
Tuimelen moet wie voor die steilten staat.

De roode vlam, de bloem van vuur, bloeit uit:
De walm hangt in de mist van 't stille licht.
Alle geluid is om me heen vermoord.

O mijn groot vrouwe-hoofd dat naast me ligt -
De stilte worstelt hijgend naar een woord.
Mijn waanzin barst in lachend schreien uit.