Verzamelde gedichten

[p. 49]

III

Het was zoo goed bij jou, het was zoo goed -
Ik werd zoo heerlijk door je kracht gebroken.
De dood heeft in je stem tot mij gesproken,
En je mond kuste me als een bloem van bloed.

Nu zie 'k de witte wijdheid van het sterven:
Sneeuwlandschap van uw rust, waar 'k zal vergaan,
Zooals een zwerver, eindlijk moe van zwerven,
Zich zacht uitstrekt om nooit weer op te staan.

Ik zie omhoog: ik zie in 't lachend leven
Van je oogen en je schuldeloos gelaat.
Het is mijn wil die dezen moord begaat.

Moeder, die leven geeft, dat sterven moet:
Het is jouw glorie mijn daad te vergeven -
Je was zoo goed voor mij, lieve, zoo goed.