Saul

[fol. B1r]

Sonet.

De vvilde vvoeste Zee, vviens opgesvvollen baren

Sich heffen in de locht door Boreas ghewelt,

Neervallende soo snel, dat sy den cloecksten helt

Door haer selsaem ghedruys verschricken en vervaren:

Des' heeft van Nievvvelandt, in Schilder-const ervaren,

Door sijn gheleerde Pen naer 'tleuen afghebelt

In zijnen Savl dul, die vveerdich vvaer ghestelt

Tot een toonbeelt voorvvaer van alle constenaren.

Sijn groote donderstem, en dulle raserny

Ghelijckt d'onstelde zee; en sijn dwaes' hoouerdy,

Het sandigh hoogh gheberght, dat door windt wordt ghedreuen.

Leest ghy vvaen-vvijse nu, die yeders fouten wijst,

En door v blindt vernuft v eygen vvercken prijst;

VVilt nu v plomp verstandt hier in ghevanghen gheuen.

Liefde doet hopen.