Saul

[fol. A4v]

Sonet.

WAt is't dat ick hier hoor? Wat grouw'saem donder-slagen

Verduyselen mijn hooft, met sulck gherucht; ia meer,

Dan dien, die daer oprees, als Iuppiter den Heer

Met sijn blixemigh vier de Reusen heeft verslaghen?

Maer wat man sien ick daer op eenen gulden waghen

Door-rijdende de locht, met grooter pracht, en eer?

En wie is dien daer oock; die, toornigh, euen seer

Schijnt eenen stalen punct door sijne borst te iaghen?

Dien, seyt my Phoebus, die in heerlijckheydt daer sitt',

Is uwen Nieuvv'landt; en den and'ren daer beneuen,

Is Saul; die, verwoedt, sijn eyghen bloedt verhiett':

Door't Nieuvvelands ghedicht vernieuwt, en wtghegheuen.

En siet, hoe ick berey groen cranssen van laurieren,

Om, Nieuvv'landt, v het hooft daer mede te vercieren.

Deught is haers selfs loon.