Ierusalems verwoestingh door Nabuchodonosor
(1635)–Guilliam van Nieuwelandt–
AuteursrechtvrijTweede deel, Eerste Wtcomen.
Hamiltal, Zedechias, Jeremias.
Hamiltal
Hoelang sult ghy o! Heer, rechtveerdich zijn ghestoort?
Hoe langh sult ghy noch zijn, dat ghy ons niet en hoort?
| |
[Folio C4r]
| |
Hoe langh sult ghy u volck, dat ghy bemint verderven?
Weerhoudt u gramschap doch, op dat wy niet en sterven.
Laet Iuda niet vergaen, ghenadigh u bewijst,
Die ghy toch veertigh jaer, van boven hebt ghespijst.
Wy weten dat wy zijn, verwonnen in misdaden,
Wy weten dat wy zijn onweerdich u ghenaden;
Doch hoopen niet te min, op u barmhertigheyt,
Om dat wy meer door vrees, als moetwil zijn verleydt.
Gedenckt aen Isaac doch, en Iacob u vercoren,
Gedenckt aen het verbondt dat ghy haer hebt ghesworen,
Doen ghy haer hebt belooft, het overvloedigh Landt;
En dat haer zaet sou zijn, als het ontelbaer sandt.
Ontreckt het aerdtrijck niet die u o! Heer belijden,
Wie soud' u roepen aen, of u gebenedijen?
Wie soud' Brant-offer doen, aen uwen hooghen naem?
Geen Heydenen der aerd', en syn daer toe bequaem.
De Med', den Amonit', noch die in Cedar woonen,
En connen u o! Heer, u eere niet bethoonen.
In Israel alleen, is uwen naem bekent,
Daer wort men van de wiegh', tot uwen dienst gewent.
Om niet hebt ghy ons doen, soo langh met Manna spijsen,
Soo ghy ons geen gena', ghenadigh wilt bewijsen,
Om niet gaf Moses ons te drincken uyt den steen,
Soo ghy niet aen en siet, ons droefheyt en gheween,
Om niet hebt ghy voor ons, de Coninghen verdreven,
Soo ghy ons nu tot roof aen desen denckt te gheven.
Laet ons vyanden doch o! Heer beroemen niet,
Dat ons dees straf (door haer) om ons misdaedt gheschiet:
Maer wel, dat ghy ons proeft, om ons tot u te trecken,
En om een recht berouw' in onse ziel te wecken.
O! Dochter Zion weent, die eerst soo vruchtbaer waert,
Nu siet ghy dat ghy hebt, een boose vrucht ghebaert.
Het water Siloe, loopt bloedigh in ons mueren,
Ons uytgeteerde macht, en can niet langhe dueren,
Ons Toorens worden vast bespronghen en vernielt,
Ons Borgers door het sweert, en honghers noodt ontzielt.
Helaes dit is den loon, dat wy den Heer verlaten,
En dienen die ons niet in noodt en connen baten.
Dat wy op het Geberght, en in de Bosschen gaen,
En bidden Nebo daer, of wel Baalpeor aen,
Dat wy all' 's Hemels Heyr, doen dienstbaer offerhanden,
En aen de Coningin des Hemels, offer branden.
Keert doch Ierusalem, verlaet dees ydelheydt,
Of ick sie uwen val, en onderganck bereydt.
Vast, bidt, treurt, sucht, en weent, soeckt Godt den Heer der Heeren,
Soo sal hy 't bloedich sweert, van uwen rugghe keeren.
| |
[Folio C4v]
| |
Verschooningh.
Zedech.
‘Bermhertigheyt en trouw, voeght aen den Coninck wel,
Doch Conincklijcker is 't ontsach van zijn bevel.’
‘Wanneer den Coninck wort, door valschen lof bedroghen,
Verduystert synen deught, en mindert syn vermogen:’
Hamiltal
Daer sien ick mijnen Soon, ick sal hem geven raedt,
Dat hy stracx den Propheet, by hem ontbieden laet,
Op dat hy hem den wil des Heeren mach verkonden,
‘De vreese van de straf, is vyandt van de sonden.’
Den Hemel thoont syn gunst aen uwe Majesteyt.
Zedech.
Mijn Moeder desen wensch, heb ick seer lang verbeyt,
't Schijnt dat den Hemel hem, heeft teghen my versworen,
Mijn Conincklijcke macht, en aensien gaet verloren.
Hamiltal
‘Die God den Heer vergramt, die weckt syn eygen straf.’
Zedech.
't Schijnt dat hy my het Rijck, tot mijn verdervingh gaf.
Hamiltal
Als Godt den Heer het Rijck, aan yemant heeft gegeven,
Soo straft of zegent hy 't, naer dat hy voeght zijn leven.
En was Iosias niet gezegent van den Heer,
Om dat hy zijnen Godt, bewesen heeft zijn eer?
Heeft niet Ieroboam syn rechte straf geleden,
Om dat hy 't gulde Kalf, voor Godt heeft aengebeden?
Ghy hebt voorseker oock, yet quaet voor Godt gedaen,
Om dat syn toornigheyt, op ons is uytgegaen.
Doet daerom mijnen raedt, laet Ieremias komen,
Hy sal u seggen haest, wat Godt heeft voorgenomen,
All' dat hy propheteert, houdt seker en gewis,
Dat het geschieden sal, en noch toecomend' is.
Zedech.
Ich vreese dat hy my weer quaet sal propheteeren.
Hamiltal
Soo hy noch quaet voorseyt soo mooght ghy u bekeeren,
‘Noyt sondaer quam te laet, wanneer hy creegh berouw.’
Zedech.
Misschien mishaeght den Heer, dat ick ben ongetrouw,
Ick heb by zijnen naem, aen Assur trouw gesworen,
Doen hy my in het Rijck, tot Coninck heeft verkoren.
Gaet haelt ghy den Propheet, maer dat hy comt terstont,
Ick sal haest mijnen val verstaen uyt synen mondt.
‘Al dat den Hemel wil, dat sal, of moet geschieden,
Seer qualijck kan den mensch, syn ongeluck ontvlieden.’
Hamiltal
‘Een recht boetveerdich hert, verwint des Heeren haet,
't Is als ick heb geseyt, noyt sondaer komt te laet.
Den wil van goet, en quaet, is aen den mensch gegeven,
Die willeloos hier leeft, leeft een boetveerdich leven.
Als yemant trouw belooft, en daer niet naer en leeft,
Thoont dat hy geenen wil, of geen vermoghen heeft
Die geen vermogen heeft, kan licht syn saeck beleggen,
Maer tegen quaden wil, en heeft hy niet te seggen.’
| |
[Folio D1r]
| |
Soo ghy moetwilligh dan, yet onrechts hebt ghedaen,
Soo vrees ick dat de straf sal tegens ons uytgaen.
Zedech.
Met wil, en niet door dwanck, heb ick mijn trou gebroken,
Hamiltal
Daerom heeft oock den Heer, quaet over u gesproken.
Zedech.
Daer sien ick den Propheet, mijn Moeder swijght wat stil,
Wy sullen haest verstaen des Alderhooghsten wil.
Ieremias wt.
Israels grooten Godt, den Heere der Heyrscharen,
Wil u en uwe Stadt, voor ongeluck bewaren.
Zedech.
Is daer oock eenigh woort, gesproken van den Heer,
Spreeckt vry, en vreest u niet, op dat ick my bekeer.
Ieremias
Naer dat my Ieria, gevangen had genomen,
Is my de gramschap Godts, voor mijn gesicht gekomen;
En sprack, so seyt den Heer, ick heb mijn toornigheydt,
Als een gespanne nett', op Sion uytgebreydt.
Ick heb mijn vlammigh sweert, van mijnen troon gesonden,
Tot straffingh van haer quaet, en haer bedreven sonden.
In mijn verbolgentheyt heb ick bereydt haer straf,
En heb haer uytgewant, recht als men want het kaf.
Haer wapen, en haer macht sal ick te rugh doen keeren,
Om dat sy mijnen naem, verachten, en onteeren.
Den Babylonschen Vorst sal crijgen d' overhandt,
En sal haer voeren wegh gevangen in zijn landt.
Die niet door hongers noodt, of pest en sullen sterven,
Die sal hy door het swaert vernielen en verderven.
Van u grootmoedigh Vorst, heeft my den Heer voorseyt,
Dat ghy oock mede sult gevangen zijn geleyt,
't En sy dat ghy versoeckt genaed' aen u Vyanden,
En u vrywilligh stelt gevangen in haer handen.
Zedech.
Bidt doch den Heer voor my en voor mijn droeve Stadt,
Elias wert verhoort doen hy den Heere badt.
Hy sandt op syn gebedt, den langh gewensten regen,
Soo ghy oock voor my bidt, soo crijgh ick synen zegen.
Ick sal oock van gelijck aenroepen zijnen naem,
En Offerhanden doen die hem zijn aengenaem:
Maer dat ick Assur self, sou bidden om genaden,
En geven hem mijn Stadt, dat vind ick niet geraden.
De Ioden van dat Landt, die dreven haren spot,
Met so verachten daedt, en hielden my voor sot.
Bidt ghy den Heere maer, wy sullen mede bidden,
Daer hem veel roepen aen, daer is hy in het midden.
|
|