Ierusalems verwoestingh door Nabuchodonosor
(1635)–Guilliam van Nieuwelandt–
Auteursrechtvrij
Tusschen-Spel.
| |
[Folio C2v]
| |
Denckt dat ick coom als eenen Heldt,
Die synen Vyandt heeft gevelt,
Denckt om gheen leedt of ongheval:
Maer dat ick vroom verwinnen sal,
Blijft maer stantvastigh en ghetrouw,
Mijn ziel bemint u als mijn Vrouw,
Ick sweer u by den grooten Bel,
By Hemel, Zee, Locht, Aerd', en Hel.
By all' de Sterren, Son, en Maen,
Dat noyt mijn liefd' en sal vergaen.
Den Hemel my geluck verleent,
Tot dat wy 't samen zijn vereent
En treurt doch niet, stelt u gherust,
Adieu mijn Lief, noch eens ghekust,
Thessa.
Meynt ghy o! Vromen Assirier,
Dat ghy u Lief sult laten hier?
Neen, neen, en denckt dat nimmermeer,
Alleen te blijven waer gheen eer.
De liefde leert my mee te gaen,
Om u in 't oorloch by te staen.
Om mee te draghen lief en leedt,
Neen Lief ick maeck my oock ghereet,
'k Een vrees noch trommel, noch Trompet,
Noch Sweerden met het bloedt besmet.
Als ick maer slechts by u mach zijn,
Soo vrees ick noch verdriet, noch pijn.
Nargal.
Het oorlogh is te wreeden beest,
Het Vrouwen hert wort licht bevreest,
Ick weet als ghy bloedtstortingh saeght,
Dat ghy soudt schricken als een maeght,
Thessa.
't Schijnt dat ghy my noch niet en kent,
Het oorlogh wortmen wel ghewent,
Al dat men veel of dickwils siet,
En achtmen, noch en vreestmen niet.
Nargal.
De Mannen vallen self den moet,
Als sy sien storten menschen bloedt,
Sou haer een Maeght niet schricken dan?
Die 't hert niet heeft, als eenen man.
Thessa.
Mijn vroomheyt sult ghy sien terstont
Sy wont hae selven
Siet of ick vrees te zijn ghewont?
En of ick vrees het bloedt te sien?
Nargal
Ach Godt wat sien ick daer gheschien?
Hout op Thessalia laet staen,
Mijn schoon Goddin wat gaet u aen?
't Schijnt dat ghy zijt uyt uwen sin.
Thessa.
Het is de proef van mijne Min,
| |
[Folio C3r]
| |
Het is de proeve van mijn hert,
Dat door geen vrees', verschrickt en wert.
Nargal
Thessalia ghy maeckt my droef,
Noyt sagh ick een veel wreeder proef,
Noyt sach ick dat een teeder vrouw'
Haer selven soo doorwonden sou,
Nochtans al thoont ghy dese daedt,
Soo vindt ick voor den besten raedt,
Dat ghy my 'thuys verwachten sult,
Tot dat den tijdt sal zijn vervult,
Thessalia
Heeft dan mijn proef, noch mijne klacht,
O! Nargal lief op u geen macht?
Soo gaet dan vry laet my alleen,
Dat ick u droef vertreck beween
Nargal
Adieu Goddin, en blijft gesont,
Ick druck mijn hert op uwen mondt.
Thessalia
Al gaet hy weg naer den Lichaem,
Ons hert en blijven doch te saem,
Door synen mondt o! soete smert,
Ben ick gewondt, tot in mijn hert.
Denckt niet vermaerden Held', dat ick u sal begeven,
Ick can soo wel als ghy, in onghemacken leven,
Ick can soo wel als ghy, den Vyandt wederstaen,
En als het noodt sou doen, het Harnas trecken aen
Ick draegh in deze Borst, een mannen hert verborghen,
'k En vrees de sweerden niet g' en hoeft so niet te sorghen.
'k En vrees my voor gheen hitt', noch voor gheen winters kouw,
'k En ben niet als ghy meynt een teer vertsaechde Vrouw',
Ick volgh u waer ghy gaet, al soudt ghy met my gecken,
Ick sal, en wil terstont, het Mannen-kleedt aentrecken,
Onkenbaer volgh' ick hem, waer dat hy gaet of staet,
De liefd' of Ialousy, die geeft my desen raedt.
Melinda.
Een ongeschende maeght, en heeft geen reen om klaghen:
Maer ick moet mijn verdriet om mijn onteeringh draghen,
Onteeringh ha! Doorwaer, want ick voel my bevrucht,
Waerom ick duysentmael, op eenen dach versucht,
Mijn roos is afghepluckt, mijn kuysheyt is verloren,
Ach Hemel dat ick noyt van moeder waer geboren,
Ontrouwen Ninevit, ont-aerden Assirier,
Cost ghy soo gaen van my, en my soo laten hier?
Cost ghy verlaten soo de Vrucht in my gheschapen,
Bemint ghy my niet meer, als 't oorlogh, of de wapen?
Heb' ick ontrouw' geweest gelijck de Isra'liet,
Dat my soo wel als hem het oorlogh nu gheschiet?
Heb ick die op u woort, mijn eer, u heb gegeven,
Yet teghens u misdaen, dat ghy my rooft het leven?
| |
[Folio C3v]
| |
Ha! roover van mijn eer, Ha! roover van mijn hert,
Rooft oock mijn droeve ziel die soo gepijnight wert.
Was 't u de pijn niet waert dat ghy my eens quaemt spreken?
Eer dat ick trock van hier, Ha! Neen 'tis wel gebleken,
Ghy thoont wel dat ghy zijn, van alle deught ontaert,
En dat ghy van geen vrouw, maar Tygher zijt ghebaert,
Wat segh ick, holla neen, de gramschap doet my dolen,
Hy badt my om mijn eer, mijn eer is niet ghestolen.
Ick gaf hem dat hy badt, doch swoer my op syn trouw,
Dat hy my naer ons Wet, sou nemen voor zijn' Vrouw,
Het beste moet ick nu, van syn beloften hopen,
Mijn hert wort nu gevoet, met vrees, en met wanhopen,
Wegh Wanhoop, vliedt van my, verhuyst uyt mijn ghemoet,
Den schijn van syne deught belooft my niet als goed. Als goet.
Wat hoor ick? Ach ick schrick als goedt dat waer bedroghen,
Dees antwoort waer te slecht, neen Echo 'tis gheloghen.
En waer hy maer als goet, soo waer ick in geween,
Bemint hy my dan niet, secht Echo ja, of neen? Neen.
Hoe neen, en weet hy niet wat hy my heeft ghesworen
Is dan syn trouw' beloft, en al mijn hoop verloren? Verloren.
Weet hy niet dat hy my berooft heeft van mijn eer?
En denckt hy dan om my, noch om syn vrucht niet meer. Niet meer.
Niet meer, ha! Hemel weent, ben ick dan gantsch verlaten? Verlaten.
Wat sal hy liever doen, my minnen, of my haten? Haten.
Maer Echo secht my doch, acht hy mijn liefde niet? Niet.
Helaes bedroefde vrouw', soo leeft ghy in verdriet,
Melinda treurt en weent, ghy moet u wensingh derven,
Eer ghy Zarezar krijght, sult ghy door droefheyt sterven.
Wat segh ick sterven? Neen, 'kverander mijne min,
Veel eerder krijght hy my, voor syne vyandin,
Ick sal my soo ick con, van zijn ontrouwheyt wreken,
Ick sweyr hem, dat ick hem wel anders sal doen spreken,
Ick sal my van ghelijck oock kleeden als een Man,
En wreken my soo haest als ick my wreken can,
‘Die onghelijck geschiet en can gheen leedt verdraghen,
Men wreeckt gheen ongelijck met droefheyt noch met klaghen.’
PAUSA. |
|