|
| |
| |
| |
Kapittel XLI.
MYne ziele is nu voor u om uw' Geest als een dorstig lant, en schreeuwt na uw' Geest als een gejaegt hert na de versche wateren, wagt in begeerte na uwen Geest meer als de wachters na den morgen: en hebt gy zelve niet deze sterke begeerte in myne ziele gelegt o Heere? en is het niet om dat gy voorhebt om die te vervullen?
Och waer ik zoo gelukkigh dat gy my uw' Geest gaeft. Hoe zoudt gy dan toonen dat gy my lief haddet, en dat uw' herte voor my was: immers wort een broeder gekent in de noot, en bestaet de ware liefde niet in daden? ik weet dat uwe liefde altyt werkzaem is voor uwe lievelingen: maer och! mochtze nu doch in dezen ook voor my werkzaem zyn, dat ik uw' Geest ontfinge, o die dierbare Geest! die onwaerdeerbaer weerdige Geest! och hoe gelukkigh zynze die een groote mate van hem in haer hebben wonende!
O God, Heilige Geest, die gy van den Vader en van den Soone uitgaet, dat het u behaegde in my te komen woonen als in uwen tempel! och dat myn hert en myn ziel en Geest uw' heiligdom waer, waer in 't u behagen mochte te komen en wooninge te maken! och mocht ik u daer genieten en zien en gevoelen werkende, u zelfs o God Heilige Geest! och hoe zoud' ik dan al heel anders worden, och myn Heere Iezus, gy zoudet den Vader bidden en hy zoude uwe Discipelen den Geest geven, och waer ik zoo gelukkigh, dat uwe voorbiddinge in dezen | |
| |
ook voor my waer! o hoe zeer ontbreekt my uw' Geest! wat ben ik gebrekkig in die abstractie van alle uitwendigheden en zichtbaerheden! wat ben ik gebrekkig in die innige mortificatie.
En hoe zeer ontrent dat innige licht en leven, dat alleen door uw' Geest my toekomen kan? och Heere, wat ben ik ook nu verre van u, terwyle ik dit van u begeere! daerom en vint myn ziele geen stilte, geen vrede, geen ruste, geen blydschap, ja ik en weet by na niet meer wat blydschap te zeggen is, daer nochtans uw Koninkryk in bestaet, o die vrede der conscientie die alle verstant te boven gaet.
O die rechtveerdigheit! o die blydschap door den H. Geest, o die liefde, o dat licht, o die lankmoedigheit, die goedertierentheit, die goetheit, dat geloove, die zachtmoedigheit, die matigheit, die eenvoudigheit, die waerheit in het binnenste! o dat beelt en uitdrukzel van u, o Heere! die zachtmoedigheit in 't herte, en van herten, die nedrigheit in 't herte, en van herten, die liefde in't hert, en van herten, die waerheit in 't hert, en van herten, die lydzaemheit in 't hert, en van herten, die onderwerpingen aan u, dat genoegen nemen in uw zin, daer het de myne tegen gaet! o dat stille zyn voor u, en by u als een gespeent kint by zyne Moeder! o dat stille zyn by zig zelve, die bezadigtheit des gemoets, och hoe veel ontbreekt my noch van deze dingen, en wat zal ik in dezen vorderen zonder uw' Geest! immers ter werelt niet.
Komt dan o myn Heere Iesus met uwen Geest in my leven tot uwe verheerlykinge: en hebt gy niet gezegt bidt, en gy zult ontfangen, zoekt en gy zult vinden, klopt en u zal werden open ge- | |
| |
daen, en een iegelyk die bidt die ontfangt, die zoekt die vint, en die klopt zal open gedaen worden: voor uwe deure, myn vriendelyke Heere, die gy zoo goet zyt, kom ik nu zoeken, bidden, en kloppen om uwen Geest al wederom, en al wederom: en hebt gy my nu niet geroepen? vergeeft my doch dat ik zoo zwak in 't geloove, en zoo lankzaem hier voor u quam, och woudet gy zelve myne lust, en yver, en neerstigheit om by u te komen, leeren, en om van u en door u den Geest te zoeken en te ontfangen, doch opwekken, levendig en werkzaem maken, o dien Geest die my alles leere, en indachtich make make wat gy my gezegt hebt, doe ik in voorige tyden by u was.
Doe waren myne overleggingen en zoekingen om door uw' Geest u te zoeken, en gy liet door uwe goetheit u zelven van my vinden, doch nu komt ik byzonderlyk en eerst tot u, myn Heere, die doemaels zoo uitnemende my van uwe liefde verzekerde, zoo dat (myns denkens) geen twyfelinge daer aen over bleef, en uwe liefde is altyt en in eeuwigheit de zelve, die gy lief haddet, die haddet gy lief tot den einde toe, zoo is het noch, want gy zyt onveranderlyk.
Zoo koom ik dan nu tot u, die gy my my immers lief hebt, en zoo innerlyk lief hebt, zoo hertelyk lief hebt, zoo in der waerheit lief hebt, en door die uwe liefde my zoo veelzins zyt voorgekomen, op dat ik u zoeke om uwe Geest, dit is dan nu myn eenige, doch ook myn alderinnigste begeerte die ik van u hebbe, namentlyk, uw' Geest, de Geest uwes Vaders, die God en Heere die de Geest is, die gy voor uwe uitverkoorene verworven en verkregen hebt, die gy | |
| |
haer zoudet zenden van den Vader, die van uwen Vader en van u, o myn dierbare Heere, uitgaende de zelve God met u en met den Vader is, o die Geest der waerheit, die de uwe in alle waerheit leiden zoude, die haer alles leeren zoude, datze noch niet vatten konden doe gy by haer waert: die trooster, die gy in uwe plaetze zoudet zenden, die het van 't uwe newen zoude en ons verkondingen, want al wat de Vader heeft is uwe, o Heere, in u woont de volheit der Godheit lighamelyk, in u zyn alle schatten der wysheit en der kennisse verborgen, gy zyt het beelt des onzienelyken Gods, o aenbiddelyke Heere, en uit uwe volheit ontfangen de uwe alles, ook genade voor genade, gy en hebt de Geest niet ontfangen met mate, het en zal u geenzins iets afnemen hoe veel gy ook van uwen Geest mededeelt, wat zoude het dan, indien gy my maer een weinig van hem gaeft, een weinig van uw' Geest zoude my vervullen konnen met de zelve.
En gy weet het, gy ziet het duizentmael beter hoe verre dat hy my ontbreekt, als ik het zie: gy zyt meerder dan myn herte en gy weet alle dingen, gy weet het hoe veel dat hy my ontbreekt, gy ziet het, gy kent het: en laet dit te zien, te weten, te kennen, doch niet by u wezen zonder werkinge o myn Heere.
Ontroert u zelve eens wederom, gy dedet alzoo over de lighamelyke doot van uwen vrient Lazerus die gy lief haddet, hy en riep doch tot u niet, gy voorquaemt hem met uwe lieft, gy zyt my ook nu voorgekomen, myn ziel en lighaem hebt gy voor u en by u gebracht, en 't is in zwakheit by u, och dat gy met de kracht uwes | |
| |
Geestes nu by my quaemt, en verder voorquaemt, gy zeidet eens tot die vrouwe die u noch niet en kende, wist gy wie hy was die met u spreekt, gy zoudet van hem begeert hebben, en hy zoude u gegeven hebben dat levende water, waer van men gedronken hebbende niet weder en dorst in der eeuwigheit, en 't welk in die gene, die het drinken, wort een fonteine springende tot in het eeuwige leven; dat water, o Heere, daer dorst myne ziele na, en zy begeert het van u die zy kent, en dieze lief heeft, en die gy haer lief hebt, geeft haer doch altyt dat water, en geeft het haer doch overvloedig, die gy haer immers lief hebt, en die door dezes verquikkinge haere liefde te beter en te meerder tegens u betoonen woude.
O fonteine der hooven! o put der levende wateren die uit Libanon vloeien! door-vochtigt mynen hof, op dat zyne speceryen uitspruiten: gy riept eens op den grooten dach des Feestes buiten twyfel by veel volks, zoo iemant dorst, die kome tot my en drinke, en stroomen des levendigen waters zullen uit zynen buik vloeien, en dit zeidet gy van den Geest, die zy ontfangen zouden, o myne ziele dorstet na uwen Geest, en ik kome tot u om den zelven te ontfangen.
Maer, o Heere, ik en weet niet wat dit drinken te zeggen is, zoo onwetende ben ik ook zelfs van de dingen uwes Geestes, hoe zal ik drinken? want dit is een geestelyke toepassinge en toe-eigeninge der ziele van uwen Geest, och, gy hebt my al veel dingen geleert door uwe goedigheit, leert my nu doch ook dit eene, zoo, naementlyk, dat ik het doe, en alzoo wat uitnemens van u leere.
| |
| |
O gy uitnemende leermeester, waer is een leermeester als gy? en hoewel uwe alderminste leeringe der waerheit te verstaen, alleene zeer veel is om voor my te ontfangen van u, zoo is dat nochtans weinig voor u te geven aen uwe gunstgenooten.
Gy zult de waerheit verstaen, en de waerheit zal u vry maken, zeidet gy, gy hebt uwe dienstmaegt
al veel waerheden leeren verstaen, ook al iets in 't verstant geleert, hoe de waerheit vry maekt, maer de ondervindende kennis hier van, de kracht, het pit, de keest, het innige van deze waerheit, hoe men in deze waerheit wandelt, hoe het herte met deze waerheit vereenigt wort, en hoe deze waerheit in het binnenste werkt, zoo dat men ondervindende zulks leeren kan, die ondervindende kennis die woudze nu zoo gewillig van u leeren.
Gy zyt immers nu niet minder goet als laestmael, en uwe liefde tot my is in u nu niet minder als doemaels, en gy hebt het nu met my begonnen, waer zult gy my nu laten? ook hebt gy uwe leeringen in my begonnen, zult gy die niet voltrekken?
En immers is het byzonderste van uwe leeringen noch over, namentlyk, dat overzetten des herten in uwe leere, gy hebt myn verstant voor dezen geleert, leert doch nu myn herte, gy verstaet myn zin wel, myn Heere, leert my het doen, bid ik u door u Geest, al dat gy my geleert hebt, en noch leeren mochtet.
En laet ik tot dien einde in alle neerstigheit en geloovige verwachtingen weder by u komen in die aengename tyden, in welke 't u best behaegen zal my wederom te leeren, o myn lieve | |
| |
Heere, wat is myn herie zondig! ondeugende tot het goede! wat isser een wangestalte in het zelve! wat is myn ziele duister, en doodig! wat een blintheit, wat een onmacht, wat een doodigheit en is 'er niet in my! myn ziele is noch niet bequaem om uwe leeringen te vatten: wat een ongemortificeertheit aen de schepzelen! aen de zichtbaerheden, aen de passien is daer noch? wat een lieflooze en geestelooze gestalte! wat voor verdrietigheden, ontroeringen, ongenoegzaemheden, en onlydzaemheden en zyn niet aldaer! en hoe weinig is dat herte noch nederig, noch zachtmoedig, noch goet.
O dat herte! wout gy dat nu eens leeren myn goede Heere, wout gy daer nu uwe wysheit en uwe macht aen bekent maken om het te veranderen, wout gy eens in dat herte schynen met uw' Geest, zoo dat het door de hitte van dat licht gezuizert wierde, en een geheel ander licht, een geheel ander gestalte krygen mocht, och verheetet doch niet deze begeerten van en tot u, komet doch wooninge maken in dat herte door uwen Geest, en het zal dan alles wel gaen, hy zal in u zyn, hebt gy gezegt, o opperste waerheit, het zy alzoo.
|
|
Auteursrechtvrij