Een aendachtig leerling van den Heere Jezus, door Hem zelf geleert, zonder hulp van menschen

Kapittel XXVII.

OCh wat zynze evenwel gelukkig, die gy zoo eens tot u optrekt, Heere, och wat moet dat voor een goetheit zyn door welke dat gy dat doet! och wat moet daer een kracht in zyn om heilig te worden, om uwen vader te verheerlyken: alle weerelts vermaek en rykdom te zamen en is niets te achten by een wei-

[p. 129]

nigje van dit goet: en wat zyt gy vrindelyk, myn Heere, als gy dat uwe kinderen geeft, en hoe geerne doet gy 't evenwel? hoe licht laet gy u daer toe somtyts bewegen; want uwe liefde is zoo teer, uwe ingewanden ontroeren zig zoo ras.

Maria die zochte zoo weinig en zoo dom, en zy vondt u zoo ras: Thomas verwachte u zoo twyfelende, en hy zag en voelde u zoo klaer, en zoo waer: de discipelen spraken zoo onverstandig van u op den wegh, en gy openbaerde u aen haer, Maria verstont u zoo min, en nochtans zachze uwe heerlykheit, doch myne ziele zucht 'er noch na, spreekt 'er maer van, ziet 'er alleen boven op, mochte ze daer noch eens inzien! dat het uwe goetheit zich noch eens gevallen liet!

Nu, myne ziele, hoort, uwe Heer is 't weerdigh, dat gy al uw leve dage op hem hoopt, op hem wacht, na hem uitziet en verlangt, en dat alle uwe begeerten zig gedurig uitstrekken na dat verborgene zynes Geestes dat 'er in zyne gemeinschap is, en na de kracht van zyne liefde tot weder-liefde en tot heiligheit.

Verflaeuwt dan in uw zoeken niet, wordet ook niet moedeloos, uwe Heere weet wanneer 't voor u best, en voor zyn eere de beste tyt zal zyn: wel Heere, u zy alle eere, alle lof, en alle dankzegginge, eeuwiglyk en altoos.

Want uwe liefde, en uwe weerdigheit is oneindigh en onbegrypelyk: alle Engelen aenbidden u: alle volkeren pryzen u, alle tongen belyden, dat gy zyt die oneindige, die eeuwige, die Alpha en Omega, het begin ende het einde, die is, die was, en die komen zal, de Almach-

[p. 130]

tige en eeuwig-levende Godt, gy zyt alles in allen, en u is gegeven alle macht in Hemel en op Aerde, gy zult als Konink heerschen tot dat alle uwe vyanden uwe voeten zullen onderworpen zyn, en als dan met uwen Vader ende uwen Geest eeuwiglyk en altoos heerschen.

Maer ik ben een nietje, een stofje, een wurmtje, een grasje, een bloemtje, en noch minder, hoe zoudet gy van zoo een gering schepseltje zoo veel werk maken? maer dat het meeste is, ik draege (och!) in myn boezem om uwen vyant, uwen hater, uwen verachter, uwen vergeter, uwen versmader, uwen terger, uwen aldervreeselyksten vyant, die zig gedurig verstouten derft in het daer op aen te leggen, dat hy uw Ryk verstoore, verbreke, te schande make, hoe zoude 't u behagen uw aengezichte te vertoonen by zulk een monster! Verdryvet dat eerst meerder, o Heere, en schicket die kamer voor u op.

Gy hebt nochtans een goetheit die alle verstant en zinnen te boven gaet, op die ziende, en hoopende, en wachtende zal ik wat hene gaen: doch myn hert en oog, woude ik, dat het u behaegde by u, en op u te houden, op dat ik wederkomende u voor al niet verder vinden mogt, als ik u nu late.

Als gy myn liefste vint, wat zult gy hem zeggen? zegt hem, dat ik van liefde krank ben, zegt hem, dat ik op hem wachte, dat ik zoo na hem verlange, dat ik te minder leve door sterke begeerte na die kracht en dat leven dat 'er in zyne liefde verborgen leit.

Maer gy, myn Heere, gy weet het best, voor u is alle myne begeerte, och mocht ik nog eens gevoelig levendig en sterk en doorbrekende

[p. 131]

worden in uwe liefde, hoe verlangt myn ziel hier na! doch hertelyk, ja hertelyk zy uwe goedertierentheit gelooft voor het gegevene: en al behaegde 't u daer niets by toe doen 't waer noch onbedenkelyk veel, ik zie en verzoeke alleen een verder voltrekkinge van 't zelve.

Och, Heere, dat uwe liefde myn herte beschyne, en het zal heet worden in wederliefde; och, myn Heere, zegget het wat duidelyker en bewegelyker tot myne ziele, en trektze alzoo in krachtiger wederliefde: doch komt myne ziele, leert nochtans wat, tot verheerlykinge van uwes Heeren liefde, gy wetet nu dat hy uit zyne liefde doet al wat hy aen u doet, zyt dan te vreden met zyne liefde zelfs en alleen, al en krygt gy niet die vruchten van de zelve, die gy zoo hertelyk begeert, die boom zal zyne vrucht wel geven ter bequamer tyt.

Ziet nu wat gy bent zonder gedurig nieuwe voorkomende genade, gy hebt zulken lust en begeerte om uw' Heer gevoelig en levendig lief te hebben, dat uwe geest genoegzaem quynt om dat gy dit niet genieten moogt: ook hebt gy zulken byzonderen occazie om uw' Heer gevoelig en levendig lief te hebben, nu hy zyne liefde zoo gevoelig en zoo duidelyk u heeft toegezeit: en nochtans, ziet, gy en kont het zelfs met al uw zoeken daer na zoo niet krygen als de zuchten van u geest daer na zig uitstrekken, wel Gods genade zy u genoeg.

Maer ziet u dat gy niet, niet, tot het alderminste toe, niet en hebt, noch en kont gebruiken, noch voltrekken, zelfs hoe verre 't mocht begonnen zyn, zonder uwes Heeren hulpe, en zonder gedurig nieuwe voorkomende genade,

[p. 132]

ziet, gevoelt, en tast dat nu, en onthout het wel.

Zout gy door uwe vernieude nature iets konnen doen zonder nieuwe invloet der genade, het zoude nu zyn: zoudet gy verder konnen werken als uw Heere begonnen heeft, het zoude nu zyn: nu gy zulken zucht en trek en versterkinge te bate hebt: zoudet gy uw geestelyk leven eenigzins konnen opwekken, en levendig maken, het zoude nu zyn, nu zig zoo veel middelen uwer hulpe prezenteren, zie dan nu, en hout het daer voor, dat gy niets en bent, niets en kunt, niets en vermeugt, niet een stapje verder kont gaen zonder uwes Heeren hulpe en bystant.

En daerom verwacht gedurig alles, hoe min 't ook zyn mocht, van zyne hant, en hanget zoo van hem af gedurig, ook in 't alderminste.

Beeldet u ook niet in als gy sterke begeerte hebt tot iets geestelyks en bovennatuerlyks, dat het u als dan gewis en veerdig daerom zoude toekomen, neen, 't is een vrye genade, waer door gy ook het alderminste ontfangt, en waer van gy alles ook tot het minste toe verwachten moet.

En leert uw' Heere lief hebben om zyn zelfs wille, om dat hy 't in zig zelve weerdig is, al en geeft hy u die gevoelige beweginge en trek van 't herte daer niet toe, gy meent het evenwel van herten, doet het dan met uw begryp, met uw verstant en oordeel, en overleggingen en alzoo met het gene dat noch werken kan, na die genade die hy u nu geeft, en betoonet zoo uwe getrouwigheit, misschien ontfangt gy daer na meer genade en bystant van uwes Hee-

[p. 133]

ren Geest daer toe, daer gy na verlangt, Amen.