Een aendachtig leerling van den Heere Jezus, door Hem zelf geleert, zonder hulp van menschen

[p. 64]

Kapittel XIV.

HOort nu verder, myne ziele, als gy nu door uwes Heeren goetheyt ziet dat gy uwes Heeren onderwyzinge van noden hebt, en begerig zyt om van hem zelfs geleert te worden, en tot dien eynde uwe ziele trachten bezorgt te hebben in een bezette, en gestadige stilte, zoo dat zy altyt haere dienstbaerheyt aen u betoondt, en gy haeren raedt hooren kont, en als gy u nu zoo gezet hebt en zet gestadig nae verloocheninge, en alzoo tot uwe Heere komt op dat hy u zelve leere, Zoo komt doch in alle bedachtzaemheit ontrent uwe begeerten, en in alle diep ontzach ontrent zyne Majesteyt, want hy is een groot Konink.

Komt in alle bedachtzaemheyt, zeg ik, ten opzigte van de zake waer over gy zyn eygen onderwyzingen verzoekt, en ten opzigt van het eynde, zoo dat gy door die zake en in die zake, beoogt, als ten opzigt van het eynde dat gy beoogt in des Heeren Iesu onderwyzinge zelfs te zoeken en te verzoeken.

Zyt dan bedachtzaem over de zaken waer over gy van uw Heere geerne leeren woudt: ik spreke nu niet van den Heere te kennen in alle onze wegen, op dat hy onze paden recht make: maer van de onmiddelbare onderwyzinge, wel zonder menschen, maer niet zonder 't woordt, daer na moet alles gerichtet zyn, dat is de regel: ik spreke ook niet van prophetische openbaringe van toekomende aerdtsche dingen: maer van het geestelyke gezichte van geestelyke dingen.

Het moet al wat groots, en al wat gewig-

[p. 65]

tigs zyn waer over gy uwes Heeren onderwyzinge zelfs verzoekt, of gy moet een groot voordeel hebben, namentlyk, dat gy zeer familiaer en zeer gemeenzaem met hem ommegaet. Als ik zegge, 't moet al wat groots en van byzonder gewigte zyn, zoo verstae ik altyt zaeken, die of Gods eere zeer gereet betreffen en bereyken konnen, of de voortzettinge van het Koninkryke Iesu Christi, of van onze eygen vorderinge in genade en in kracht van Godzaligheit.

Hoewel deze drie zaken altyt aen malkandren hangen, zoo komenze ons nochtans in verscheiden opzigten voor, zoo dat in de eene zake Gods eere, in een ander zaeke de voorzettinge van Christi Koninkryke, in een ander onze eygen stichtinge, ofde stichtinge van onzen naesten zig eerst opdoet, en klaerst vertoont: zoo een voorname zaeke moet men zig voorstellen, alsmen des Heeren Iesu raet of leringe daer ontrent zelfs verzoekt, en zoo in opzigte van ons zelve, byzonder over het alderinwendigste, over zaeken des gemoets; want over geringe dingen daer de conscientie, of een dienaer Christi, of ander vriend der ziele licht raden kan, is 't juist niet noodig, ook wat te suspecteren, voor oneerbiedigheit, datmen des Heeren Iesu raet zelve immediaet verzoeke.

Hoewel, gelyk ik zegge, een ziele, die digt by hem is en zeer gemeenzaem met hem ommegaet, veel voordeel genietende, ook in nedrigheit veel familjariteit oeffenen mach. Doch zulke zoude ik oordeelen, dat 'er zeer weinige zyn: onder elf Discipelen was maer eenen Ioannes die Iesus naest aen 't herte lach, en meer Privilegie genoot als alle de andere.

[p. 66]

[Zo]o moet het dan al een zake van byzonder [gew]igte zyn, waer over men in Iesu gunste staen[de], zyn eygen leringen verzoekt: zaken waer ontrent het innige gemoet verlegen en bekommert is, byzondere gevallen der conscientie, en in en door die zaken, schoon zy [in zi]g zelven van klein belang mochten zyn, altyt beoogen een byzonder en gewigtig einde, 't welke onafscheidelyk aen die zaken vast is, en zonder welke de zaken van geen gewigte zouden zyn, ja dat de zaek een zaek maekt, en haer gewigte geeft: en daerom zal ik het einde uitdrukken met de zelve naem daer de zaeken mede uitgedrukt zyn, namentlyk, Gods eere, de vorderinge van Christi Koninkryke, tot dat einde, 't zy door ons zelve, 't zy door andere, en daer in byzonder reflectie nemende op verlegentheden des gemoets. En dit einde moet gy eenvoudig beoogen in alle voorvallen, myn waerde ziele, 't zy dat gy dan eens wat dichter, of dan eens wat verder van uw' Heere zynde, echter van hem zoekt geleert te werden, 't zy over mindere, 't zy over meerdere zaken.

Stelt uw eenvoudig voor de eere uwes grooten en ontzagchelyken Gods, en zoekt dat door de verbreidinge van Christi Koninkryke in uw zelve, of in andere mede, door des Heeren dienst in alle oprechtigheit te behertigen: beoogt dan niet zoo zeer uw' eigen gelukzaligheit hier en namaels, veel min uw' eigen zin in geestelyke bequaemheden, en werkzaemheit, en in trap of mate daer in, maer altyt zuiver en eenvoudig Gods eere door de aenwas van Christi Koninkryk.

Zoo en komt hier dan geenzins in considera-

[p. 67]

tie een bloote of speculative kennis, ook en zoude onze Heere zig geenzins vinden laten om alzulke vragers te leeren, doch waer toe dit hier verhaelt? deze leerlingen hebben altyt al wat anders in 't oog, die en willen geen andere kennisse der waerheit als die, die na de Godzaligheit is, ja dat einde van de waerheit te doen, dat beweegt haer meest, ja alleen, 't is haer te doen om Iesu Discipelen te worden als zy de Heere Iesus zelfs raet vragen.

Dat einde moetmen ook gestadig, ja in ieder zake, voorhebben, en in het vragen voor den Heere toonen dat ons dat beweegt, dat 'er dat vast leit, dat wy 't daer op zetten, en niet alleen nu, of in deze daet, maer dat wy dat gestadig voorhebben, en in alle leeringen beoogen. Namentlyk om Iesu Discipelen waerlyk te worden, en om in de waerheit te zyn, en te wandelen tot verheerlykinge van onze groote God, en om al te doen wat hy ons leeren zal, en alle tyt, maer byzonder dan, en in die zake, waer over men des Heeren onderwyzinge verzoekt.

Deze rezolutie moet 'er zoo vast leggen, dat men als met een blinde gehoorzaemheit voorneemt te doen na zyne leeringen, doch altyt overeenkomstig met het Woort. Ende indien'er dit voornemen niet vast, en in waarheit leit, zoo heeft de Heere Iesus noch zin, noch lust, noch wil om ons te leren, maer hy zoude ons ongeholpen weg stieren: maer wy moeten voorhebben om door zyne leeringen nader gemeinschap met hem te krygen, en der Goddelyker nature alzoo al meer en meer deelachtig te worden, ja dat einde moeten wy zoo lief hebben, dat de alderinnigste zucht onzer ziele is om tot vorderinge van dit ge-

[p. 68]

durig, en al ons leven dage by onzen Heere schoole te gaen, en zoo zal hy ons ook wel lerende blyven, als wy tot zulken einde zyne onderwyzinge zoeken in gestadigheit, en niet nu eens en dan eens, maer al voortvarende zoo lange wy leven.