|
| |
Kapittel V.
AL wat de Heere Iezus een ziele leert weten en doen, is op dat zy dicht by hem kome, en alzoo door hem dichter by den Vader.
Hy doet haer eerst zien dat zy verre, immers te verre van hem is, en dat dat een zondige en troostelooze staet is, en aen d'ander zyde, dat al haer geluk, heil, en zaligheit in hem, en in zyne gemeinschap alleen te vinden is, en buiten die nergens te vinden is.
Dan maekt hy haer begerig, verlangende, zuchtende na zyne gemeinschap, en dat niet met zoo een optocht, maer gezet, gestadig, aenhoudende, want de waerheit leert haer.
Dan doet hy haer overleggen, bedenken, vragen door wat weg zy hem best zoeken en vinden mocht, en na dat zy dat best en dienstigst oordeelt daer na doet zy; want zy meent het, en 't is haer ernst, en daerom hout ze in het gebruik der middelen het oog al gestadig op haer einde, wacht al uitziende en verlangende, byzonder als hy zoo nu of dan haer een straeltje van zyn aengezigt zien laet: dan wort haere begeerte zoo veel te levendiger, en daer heeft zy zeer veel met op, daer verblyt zy haer zoo in, dat verquikt haer geheele hert, en zy is zeer bezorgt om doch het alderminste van dit haer zoo wenschelyk, en zoo beminnelyk goet niet weer te verliezen: en zy krygt door dat vorderen, dat zy doet, hope van verder voortgank, en hoe zy | |
| |
verder komt, hoe hare begeerte onverzadelyker wort, en hare gedachten zig meer uitstrekken na het toekomende, daer zy altyt by hem zal zyn, en hem zien gelyk hy is.
Onderentusschen hout zy aen in zoeken, in gebeden, in tranen, in verlangen, hoopen, uitzien, wachten, vragen, en zeer bezorgt te zyn om doch geenzins te verachteren van de genade, of te verliezen van 't gene dat zy heeft, want zy achtet zeer hoog, en zy heeft 'er onbedenkelyk veel mede op, keert al gestadig na binnen, en ziet al, of zy niet wat vordert, of zy niet wat wint, en alsse wat ziet, dat leit zy al weder aen om verder te zoeken, want zy zucht na meer.
De Heere Iesus leert haer als hy by haer is, en als zy by hem is, groote verborgentheden. Dan leert hy haer dat zy haer in hem en in zyne goedheit zal verblyden, en zien wat zy geniet, haer verlusten in den Heere, aenschouwen zyne gelukzaligheit, zyne algenoegzaemheit, en hem verheerlyken, roemen, en pryzen om zyns zelfs wille.
Dan doet hy haer haere verdurventheit, haere zondigheit, haere nietigheit klaer zien en gevoelen, en daer mede verlegen zyn, byzonder de inwendige aenleggende moeder-zonden, des zelfs vuiligheit, kracht, besmettelykheit, beschadigen: en die worden haer als een zwaren last te zwaer, daer zucht zy onder en over, en zy verfoeit haer zelve in stof en in assche, en die bedroeven haer meest, om datze tegen zulken heiligen, tegen zulken heerlyken en byzonder tegen zulken goeden en goet-doenden God begaen zyn.
| |
| |
Doch dat gezigte en belet dan geenzins haer geloove en vertrouwen op Gods goetheit voor haer: neen, zy triumfeert over alle die vyanden in Christo, die haer lief gehat heeft, dan verblyt zy haer in den Heere en zet alle zorge van wegen dier zonden schult aen een zyde, zy weet datze betaelt zyn, en dat haer borge niet alleen voldaen heeft, maer ook dat God zig als haer verzoende Vader aen haer vertoont.
Dan legt zy 't aen op een haten van die zonden, die Iesus zulken lyden aengedaen hebben, en om dat zy Iesus zulken lyden aengedaen hebben, om dat zy zoo tegen de kracht van zyn verdiensten tot hare heiligmakinge evenwel geschiet zyn, en zy zettet het 'er op om tegen die vyanden van Christus en van haer geestelyk leven te stryden, daer toe leit zy aen ook de alderminste verquikkinge die zy geniet: want die zyn nu de doot van dat haer leven in de Heere, en die hebben haer dit heil zoo lange belet, dies zoekt zy de zelve nu doch met alle macht uit te roeyen, en te ontblooten tot de fondamenten toe, zy tragt hare teere kinderen zelfs te verpletteren aen de steenen, en alzoo in alle vryheit en zuiverheit des geestes te wandelen.
Zy is zoo blyde alsser een van die bazelistus eieren, waer in die inwendigste en besmettelykste verdurventheit verborgen lag, aen stukken breekt, hoewel zy voor dat monster schrikt, zy weet echter dat zy 'er nu een by haer heeft die machtig is om het te dooden, en 't onder hare voeten te verpletteren, en dat diens kracht nu haere kracht daer toe is: daer ziet zy dan op, daer hoopt zy dan op, daer verlangt zy dan na, daer rekhalst zy na toe, daer wacht zy op, en die weet | |
| |
zy dat niet alleen genoegzaem is om haer te assisteren, maer dat haer ook zekerlyk assisteren zal, in en na die mate, en tyt, die 't zyne wysheit tot zyn eere en haer heil best ziet.
En zy weet dat zy noch eens geheel triumferen en overwinnen zal, en heerschen als een konink met Christus die de haere is, die voor haer is, die in haer is, eeuwighlyk: en zoo steekt zy 't hooft om hooge, en werpt alle quellende zorge weg, zy heeft genoeg na haer noot, en na haere begeerte, die met Christi dispenseren vereenigt is, en zy zal genoeg krygen na, ja boven de alderuitgestrekste begeerte, die zy ziet; want ook die doot zal verslonden worden tot overwinninge, en zy verzadigt worden met Gods beelt: in die hope verblyt zy haer, en gaet maer voort in haer werk van 't vleesch te kruisigen, de aertsche leden te dooden, te waken dat de zonde niet en heerst in haer sterfelyk lighaem, haere ziele te bezitten in lydzaemheit, in Gods dispenzatie, ja daer in is alzoo noch vergenoegen te nemen, om dat daer in is een goetvinden en behagen van die haere God, die zy zoo lief heeft, hoewel hy het uitterste mishagen heeft in dat onreine dat in haer is.
Dan krygt zy die haer zoo goede, zoo vriendelyke, zoo genadige, zoo getrouwe Heere, en haren vrint de Heere Iesus, hoe langer hoe liever, hoe langer hoe liever, zoo dat zy hare liefde tot hem somtyts als niet dragen kan, die zy dan eens door tranen, dan eens door blydschap en juigen tussen hem en haer uitet: en de gedachten konnen niet van Iesus af. 't Is de ziele een last dat zy iets anders waernemen moet, als 't onderhouden van deze familjare gemeinschap, | |
| |
zy moet het herte als van Iesus scheuren, zoo dikmael alsse uit haere gebeden of innige meditatien scheiden moet, hoewel zy 't echter ook noch al by hem blyven laet, en 't by hem in alles tracht te houden, die liefde is gestadig werkzaem.
En verflauwt zy eens wat, zoo verflauwt met eenen de lust en het leven van de ziele, want het leven is haer Christus, in wien zy leeft, en door wien God wederom in haere ziele leeft, doch zy rust niet, noch en kan haer niet vermaeken, tenzy zy Iesus weder zie, weder geniete by haer, en dat zy weder in hem en met hem leeft: en dat is dat leven des geloofs waer door de rechtveerdige leven zal, en dat blyven in Christus, waer door hy in ons blyft en wy in hem veel vrucht dragen tot prys en heerlykheit Godes des Vaders ende Christi, door den geest, die het onderpant is van hare erffenisse, en van die volle genietinge Godes, en Christi in alle eeuwigheit der eeuwigheden, daer zy op wacht, en gaet, al lydende en strydende ontrent de zonden, nochtans gedurig voort, dan door die, of dan door die weg, zy kan als dan, te weten, wanneer Iesus bezig is om haer te leeren, niet stil staen in genade en geestelyke werkingen.
|
|
Auteursrechtvrij