Wie wil wonen op de oever: waarom koerst hij naar de zee. Mange ghat pe jiwan jhele: kahen naw samundar khewe

[p. 30]

[patthar kaṯ-kaṯ ke gardâ bhail jab]

patthar kaṯ-kaṯ ke gardâ bhail jab
baraf gal-gal ke pânî bahe lâgal

bâdar kaṯ-kaṯ ke bûnî to bhail
hawâ mârîl, jiw hilal kâṉpe
phir âns bahe phaṯ-phaṯ, sâṉs ulṯâ âwe lâgal

prîtamâ ke lagal rahâ phâṯak re
nabî ke nâme piyâr kaṯ gail

dil ke gaṟhuwaî aisan dabâil
kî dil cup-câp îṯâ howal jât hai

[p. 31]

 

toen de rots vergruist was

 

smolt het ijs en het water stroomde

 

 

 

wolken braken eindelijk tot druppels

 

wind sloeg, het hart werd geschud en beefde

 

nu stroomde losgescheurd de tranen, de adem maakte rechtsomkeert

 

 

 

de geliefde bleef omrasterd

 

in naam van de profeet werd liefde belet

 

 

 

de zwaarte van het hart is zo drukkend

 

dat het geruisloos zijn verstening gebeuren laat