zeggen, niet. Uwe-n-is zeker van Amsterdam?
- Geen Jodenhoek? Maar... by wien verkoopt men dan hier z'n ouwe
kleeren? Dàt wil ik weten!
De vrouw uit den winkel keek hem vreemd aan. Eenmaal z'n aangeboren
beschroomdheid overwonnen hebbende, was Wouter's toon zoo kortaf en gebiedend
dat het mensch er van ontstelde. Angstig riep zy als 't ware om hulp, en er
verscheen dan ook 'n manspersoon, die háár vroeg wat er gaande
was, en vry onvriendelyk aan Wouter wat-i ‘hebbe’ wou?
- Hebben? Niets m'nheer! Ik wou maar weten waar men hier ouwe
kleeren koopt?
De koekbakkers-familie joeg hem den winkel uit. Tandenknersend stond
hy weer op de straat, en wist niet wat hy doen zou. Na lang zoeken en veel
mislukte pogingen trof hy eindelyk 'n klein meisje dat hem bracht waar-i wezen
wilde. Een oude jood antwoordde toestemmend op de vraag of hy koopman in
kleeren was? Wouter trok z'n jasjen uit, wierp het op de tafel, en vroeg wat de
man daarvoor geven wilde. Het kleedingstuk werd bevoeld, gewreven, gerekt,
tegen 't licht gehouden, en 't eerste bod luidde: vier gulden!
- Zeven gulden, dertien! riep Wouter.
- Nah, w'rom nie liefer dertien gilde sefe, as je 't m'r foor 't
seche heb? Fyf gilde, en cheen dyt meer! Chedrache kleere binne niks waart,
want se worre teugeswoordig techeef inchefoert fan Emerika... te-cheef! Dat sel
je-n-ook wel wete. Fyf gilde tien, dan!
- Ik moet zeven gulden dertien hebben!
- Wat je hebbe mot, sel je wel 'reis kryche, as je m'r iemant fint
die 't je chefe mot. M'r ik mot je niks chefe, en ik cheef je niks. Nou, ses
gilde! Trek je spille m'r weer an, anders, en cha mê chot!
Toen Wouter hierop inderdaad vertrekken wilde, steeg het bod tot
zeven gulden. Helaas, die vreeselyke dertien stuivers! Er was niet aan te doen:
de koopman bleef onverbiddelyk. Mocht men 't hem kwalyk nemen, by zoo'n
overvoer van ouwe-kleeren uit Amerika? 't Was al zeer edelmoedig dat-i by zoo'n
stand van zaken zeven gulden geven wilde voor Wouter's jasje dat - dit is waar!
- zonder die ongelukkige mededinging der Vereenigde Staten, zeker wel twintig
gulden zou waard geweest zyn. Het was 't eerste kleedingstuk dat voor hem
gemaakt was, en dat tot hem kwam