147.
Dwaling is noodig. Als de objektieve waarheid - ik weet niet of ze
bestaat - als die waarheid ons aantrok, altyd, overal, zonder tegenwicht... als
we aan 't streven dáárnaar al onze krachten konden wyden, geheel,
onverdeeld, zonder telkens te worden afgetrokken door onze neiging tot het
onware, zou de cyclus van de werkzaamheden der Natuur verbroken zyn, en
dus geen cyclus wezen.
Wie der bloem 'n eeuwig leven gaf, zou 't doodvonnis uitspreken over
de nieuwe schepping die aanvangt na 't verkwynen. Ontbinding is noodig in de
stoffelyke natuur, dwaling op verstandelyk en zedelyk gebied. Wie voor
verrotting vreest, is 'n vyand van het leven.
Auteursrechtvrij